Jeroen: Welkom bij een nieuwe aflevering van Leaders in Finance. Deze week Managing Partner en medeoprichter van Affluent: New school Private Banking. Welkom, Jan Roelof Boerlage!
Jan Roelof: Dankjewel! Leuk dat ik er ben.
Jeroen: Ja, leuk om hier samen in het Vondelpark te zitten bij het Medialab van de AVROTROS. Ik zal jullie eerst iets vertellen over Affluent en over Jan Roelof Boerlage. Affluent is een onafhankelijk vermogensplatform bestaande uit financieel adviseurs en in-house software. Diensten die worden aangeboden zijn o.a. vermogensplanning, estate planning, financiering op vermogen, het daadwerkelijke vermogensbeheer, een digitale kluis en het uit handen nemen van administratieve lasten. De focus is op de één op één relatie met de klant in combinatie met data gedreven advies. Jan Roelof heeft zelf ruim 25 jaar ervaring in de bancaire sector en begon destijds na afronding van zijn HEAO als trainee bij de toenmalige ABN bank. Na zijn traineeship vervulde hij gedurende een periode van 15 jaar diverse functies binnen de ABN AMRO organisatie in Nederland. Daarna heeft hij de overstap gemaakt naar de ABN AMRO in Zürich. Vervolgens maakte hij de overstap naar de Zwitserse Private Bank Credit Suisse. Hier was hij uiteindelijk verantwoordelijk voor de Nederlandse Private Banking cliënten in de functie van Market Manager Netherlands. Daarna richtte hij Affluent op. Jan Roelof, ik wil eigenlijk beginnen met iets wat ik op jouw website gelezen heb en dat is als volgt: “Daarom betaalt u ons voor onze inspanning en niet op basis van de omvang van uw vermogen”. Wat bedoel je daar precies mee en hoe werkt jullie verdienmodel dan wel en hoe werkt jullie business eigenlijk precies?
Jan Roelof: Dat is een kernvraag die je stelt wat dat betreft, Jeroen. Leuk! Het is heel gebruikelijk om in de financiële dienstverlening je vermogensbeheer altijd te betalen op basis van je assets, op basis van je vermogen; 1%. Maar dat is eigenlijk iets wat heel erg vreemd is. Ik vergelijk het altijd met een bezoek aan de fysiotherapeut. Dan zegt die ook niet tegen mij “Ga op de weegschaal staan en je betaalt 8€ per kilo” of iets dergelijks. Hij zegt gewoon “Dat is een uur werk en dat kost je 130€”. En dat is wat ons ‘stoort’ aan de huidige dienstverlening. Wij vinden dat dat eerlijker kan. Dus we willen echt betaald worden op basis van onze inspanning en niet op basis van het vermogen van een cliënt. Dat is in wezen de kern van het verdienmodel geworden. Het klinkt als uurtje factuurtje, zo willen we het juist niet doen. We doen het wel in een abonnementsvorm. We proberen een inschatting te maken op voorhand van “Hoeveel uur zullen we kwijt zijn om de cliënt te servicen?”, we wezen de diensten te leveren waar hij naar op zoek is en daar plakken we dan een prijs op.
Jeroen: Kan je iets zeggen over cijfers van de organisatie? Hoeveel mensen zijn er nu bij betrokken?
Jan Roelof: We zijn begonnen in september 2018, we zijn nu ongeveer anderhalf jaar actief. Het is een relatief jonge organisatie. Ik heb eerdere podcasts van je geluisterd; er zijn er heel wat die al heel veel langer bezig zijn. We zijn anderhalf jaar bezig. We zijn met twaalf adviseurs. We beheren een vermogen van inmiddels meer dan 100 miljoen. We hebben meer dan 200 klanten. En het groeit heel hard, omdat we net begonnen zijn. Dan kan je natuurlijk ook hard groeien; 20% per kwartaal.
Jeroen: Leuk om te horen! Die relaties, zijn dat dan mensen – mag ik ze Private Bankers noemen of adviseurs – die ze al hadden of zijn het ook echt helemaal nieuwe klanten die bij jullie komen?
Jan Roelof: Het begint natuurlijk vaak toch bij je eigen netwerk, laten we heel eerlijk zijn. De meeste adviseurs zijn voormalige Private Bankers. Die verlaten de bank. En uiteindelijk, de cliënten die het meest aan onze adviseur hangen melden zich ook gewoon bij die adviseur “Wat ga je doen? Kan ik klant bij je worden?”, dat is het begin. Dat zie je eigenlijk bij iedereen. Maar al heel snel, al na een paar maanden, dan wordt de scoop veel wijder en er komen ook mensen die nooit klant geweest zijn bij deze specifieke adviseur.
Jeroen: Hoe ben je zoiets begonnen? Want je werkte al bij grote internationale financiële instellingen, banken. Hoe kom je erbij om het helemaal zelf te gaan doen?
Jan Roelof: Toen ik ooit bij ABN begon als trainee dacht ik “Ik ga dit een paar jaar doen. Trainee bij ABN is een mooie plek om te krijgen, daar leer ik veel en dan ga ik uiteindelijk iets voor mezelf starten”. Maar in alle eerlijkheid, ik heb het super naar mijn zin gehad. Zowel bij ABN in Nederland, Zwitserland, maar ook bij Credit Suisse. En op een gegeven moment kom je op het moment dat je denkt “Ik word bijna vijftig, ik wil nu wat anders. Ik wil nu toch uiteindelijk doen wat ik graag wilde doen”. Ik wilde iets voor mezelf doen, gewoon zelf ondernemen. Dan heb je natuurlijk meerdere mogelijkheden. Je kan iets bestaands kopen, daar heb ik naar gekeken. Misschien zelfs buiten de sector, want het ging me om het ondernemen. Het ging me niet specifiek op dat moment om de financiële dienstverlening. Eigenlijk kwam ik er na een jaar achter dat ik dacht “Het is hartstikke leuk wat ik doe!” De financiële dienstverlening is in beweging, ik ging doen wat ik niet van plan was, en dat was gewoon starten. Alleen, op mijn eentje. Leeg bureau, vol hoofd met een visie en een mening. En zo was ik gestart, letterlijk.
Jeroen: Hoe onzeker was je erover dat het ging werken?
Jan Roelof: Ik heb het eerste jaar ook heel erg gebruikt om heel veel mensen te spreken; adviseurs die al voor zichzelf begonnen waren. Veelal natuurlijk oud-collega’s, maar die oud-collega’s leidden me weer door naar een ander, zelfstandige vermogensbeheerders. Daar zijn er 140 van in Nederland, zelfstandige vermogensbeheerders. Ik heb dus uiteindelijk heel veel mensen gesproken. Ik dacht “Volgens mij is dit de niche die ik in moet gaan. De bank is aan het veranderen, de grootbanken, de financiële dienstverlening gewoon in het algemeen. Enerzijds de regelgeving, de Fintech, margedruk. Dus dan is het moment nu, als je daarin mee wil ondernemen, dan moet je er nu bij zijn”.
Jeroen: Maar dacht je in het begin soms van “Dit gaat niet werken”?
Jan Roelof: Ik zal je eerlijk zeggen, het is heel moeilijk als je gewend bent om bij de grootbank te zitten om te zeggen “Ik wil graag dit uitgezocht hebben en dan dat en dan dat”, als je dat helemaal alleen doet. Dan zie je hoe ongelofelijk moeilijk het is om te ondernemen. Dat kan ik inmiddels zeggen, meer dan uit eigen ervaring. Ik heb altijd wel gedacht “Dit moet werken”. En ik geloof er ook heilig in dat dit werkt. Ik ben er ook van overtuigd dat dit model gekopieerd gaat worden. Ongetwijfeld. Want het is hét model waarbij je productverkoop en advisering scheidt. En dat is de kern van het verhaal.
Jeroen: Kijk je nu ook anders naar die Private Banks waar je voorheen werkte? Over je vorige werkgevers wil je natuurlijk niets negatiefs zeggen, moet je ook zeker niet doen. Maar meer van: je zat natuurlijk middenin die Private Banking organisaties met heel veel kennis, veel professionaliteit, maar misschien ook wel een businessmodel waarvan jij nu zegt “Ik scheid liever die twee dingen”, die je net noemde?
Jan Roelof: Het is niet iets wat van de ene op de andere dag gebeurt. Het is voortschrijdend inzicht bij iedereen, ook bij de grote financiële partijen, ook bij ons. Ook de regelgeving is totaal veranderd, dat weten we natuurlijk ook allemaal. Ik kijk eigenlijk nog wel met respect naar beide partijen. Je ziet dat ze ook wel best in een moeilijk pakket zitten, ze worden beconcurreerd – niet door mij, daar is Affluent veel te klein voor – maar er zijn natuurlijk wel hele grote Fintech-partijen op dit ogenblik actief die echt de markt aan het veranderen zijn. En om daar leiding aan te geven en om daar keuzes te maken is enorm moeilijk. Ik zou niet graag in hun schoenen willen staan, in alle eerlijkheid.
Jeroen: Omdat jij natuurlijk heel veel ervaring en kennis hebt in de Private Banking-wereld, zie je dat daar ook iets gebeurt waardoor de banken het heel zwaar krijgen? Jij bent dan een soort van challenger daarvan in zekere zin, maar ik zie zelf nog niet echt Fintech-partijen de Private Banking-wereld opeten. Of mis ik dan wat?
Jan Roelof: Nee, dat klopt. Want die Fintech-bedrijven hebben natuurlijk technologie als hun belangrijkste instrument. En Fintech-bedrijven zijn geen bedrijven die mensen aannemen en adviseurs aan het werk zetten. Maar ik geloof erin dat uiteindelijk een vermogende cliënt – om uiteindelijk onze nota te kunnen betalen (kunnen en willen, zeg ik altijd, maar zeker kunnen) – daarbij zie je dat er een andere combinatie moet zijn. Enerzijds dus een stukje technologie en anderzijds de mens. Ik denk dat dat de twee belangrijkste pijlers zijn in adviseringen. Alles wat de computer kan doen, moet de computer doen. Dat zie je natuurlijk bij grote financiële instellingen dat het heel moeilijk te veranderen is. Daar maakt die Fintech gebruik van. Wij leveren gewoon adviseurs, wij leveren kennis en maken gebruik van de producten die uiteindelijk de grote instellingen aanbieden en verkopen.
Jeroen: Was het lastig voor je om de eerste adviseurs aan het platform te binden?
Jan Roelof: Ja, dat was wel een uitdaging, zoals ik eerder zei. Want je begint met niks, je begint met een verhaal en iedereen zegt wel “Dat is heel erg mooi”. Maar het is ook een hele grote stap voor adviseurs om uiteindelijk vanuit de veilige omgeving van de bank – of welke financiële instelling dan ook – je leaseauto, je pensioen; alles is voor je geregeld. En dat is natuurlijk bij ons niet zo. Bij ons moet je het gewoon zelf doen. En als je succesvol bent, dan verdien je net je boterham en krijg je het niet voor elkaar, dan krijg je het echt gewoon niet voor elkaar.
Jeroen: Als het uiteindelijk gaat om de producten, die moeten jullie natuurlijk toch weer bij financiële instellingen vinden. Hoe zorg je ervoor dat je daarin onafhankelijk blijft? Want er liggen heel veel relaties; ook de adviseur zelf komt vaak bij een bepaalde club vandaan. Hoe doe je dat?
Jan Roelof: Dat is eigenlijk heel simpel. Er is één persoon die onze nota betaalt, die mijn salaris betaalt, dat is de eindklant. Verder niemand. Niemand betaalt ons, er zit geen financier in, er zit geen vreemd kapitaal in, dat doen we zelf. Daardoor zijn we ook volledig onafhankelijk. Wij hebben geen enkele baat om een client naar een vermogensbeheerder te sturen of te introduceren of over te brengen. Onze client zegt “Ik ga liever sparen”. Dan is dat ook prima. Als dat beter bij een client past, dan zullen we dat ook zeker kunnen zeggen. Wij verdienen niet aan sparen, wij verdienen niet aan beleggen. En als iemand zegt “Ik wil graag een beleggingspand kopen”, dan kunnen we nu in de huidige rol die we vervullen heel makkelijk zeggen “Client, het past bij u of het past niet bij u”. Bij een bank zit je altijd in een andere situatie. En iedereen gaat er echt – daar ben ik wel van overtuigd – naar ieder geweten mee om. Maar het is niet leuk als een hele grote client van jou een fantastisch huis in Londen koopt, wat ik zelf een keer heb meegemaakt. Dan denk ik toch “Jammer, dat betekent outflow”. En in dit geval was het echt bizar veel; Londen is duur. Een paar jaar geleden ook al. Dus dat roept een ander gevoel op. Daar hebben we nu totaal geen last van. We kunnen nu puur op basis van ratio zeggen “Client, het is passend of niet passend”.
Jeroen: Op de website staat dat je ook bepaalde marktgebieden zelf bedient. Heb je inderdaad zelf ook een portefeuille klanten? Of ben je nu te druk met het overall management?
Jan Roelof: Ik heb echt een minimaal aantal cliënten. Het zijn echt mensen die uit mijn eigen omgeving op me afgekomen zijn. In de basis heb ik gezegd van “Ik doe geen enkele client”, want ik wil niet een concurrent zijn van mijn adviseurs. Om die reden niet. Maar ik merk ook dat als je geen enkele client doet, dan ben je voor je het weet een theoretische predikant geworden. En dat wil ik niet zijn, ik wil uiteindelijk ook gewoon kunnen zeggen “Dit werkt, dit werkt en dat werkt niet”. Dus een minimaal aantal klanten, minimaal.
Jeroen: En de reden waarom we hier zitten is omdat jij in Zwitserland woont. Dus jij runt de business op een bijna Corona-proof manier, helemaal vanuit Zwitserland? Of ben je heel vaak hier?
Jan Roelof: Om de week was ik hier. Nu ben ik drie maanden niet in Nederland geweest. Dus voor mij was de impact in verhouding gering, dat klopt inderdaad. Ik werk heel veel telefonisch, als er gebeld wordt en er wordt niet opgenomen, mijn 020 nummer komt gewoon op mijn mobiele telefoon binnen. Natuurlijk doen we heel veel met Zoom. En de meeste mensen weten helemaal niet dat ik in Zwitserland zit te werken en dat maakt op zich ook niet uit. Dus het werkt heel goed, het werkt uitstekend. Sterker nog, ik denk af en toe “Je hoeft maar iedere vier weken naar Nederland”. Al vind ik het wel heerlijk om hier weer door het Vondelpark heen te lopen, dat kan ik vertellen!
Jeroen: Ik neem aan dat je na je Credit Suisse tijd daar bent blijven hangen, dat dat de reden is dat je in Zwitserland bent?
Jan Roelof: Ja, dat klopt. Mijn kinderen wonen in Zwitserland, ik heb daar mijn sociaal leven. Ik woon daar sinds 2006. Dat is dus inmiddels ook wel een hele periode. Het is maar een uur vliegen, of een uur en een kwartier. Dus het is ook niet zo ver weg. Ik ben ook naar Zwitserland gegaan omdat dat gewoon een fantastisch land is om te wonen, in alle eerlijkheid.
Jeroen: Het klinkt niet alsof je weer in Nederland gaat wonen op korte termijn.
Jan Roelof: Dat gaat niet op korte termijn gebeuren, nee.
Jeroen: Aan welke verandering werkt Affluent op dit moment? Wat is één van de grootste projecten waar je aan werkt?
Jan Roelof: Eén van de grootste projecten, met name voor de tweede helft van dit jaar, is marketing; hoe we uiteindelijk Affluent ook heel duidelijk gaan positioneren. Hoe ga je uiteindelijk ook via een website of via andere kanalen nieuwe cliënten naar je toetrekken? Dat is de uitdaging. Bewust ook wel mee gewacht, relatief lange tijd. Je kan dat vanaf dag één doen. Maar je ziet gewoon in dit hele proces van startup live gaan tot heden hebben er best al wat veranderingen plaatsgevonden. Een beetje naar links, een beetje naar rechts. Iets meer nadruk hierop. Dat is verstandig om dat niet vanaf dag één groots te doen. Het staat, het is allemaal goed ingeregeld, het werkt. De adviseurs zijn happy. Nu komt de volgende stap.
Jeroen: Misschien dat we achteraf zeggen dat deze opname de eerste marketingactie was van Affluent.
Jan Roelof: Dat zou mooi zijn!
Jeroen: Leuk! Een beetje naar jezelf toe bewegende, ik heb in de introductie weinig over jou gezegd. Je had het net over kinderen, maar misschien kan je naar een stap daarvoor gaan. Waar ben je opgegroeid, als ik dat mag vragen?
Jan Roelof: Ja, dat mag je zeker vragen. Ik ben opgegroeid in het oosten van het land, aan de goede kant van de IJssel, zeg ik altijd, vlak onder Deventer. Gorssel, dat is een klein plaatsje, tussen Deventer en Zutphen in. Ik heb daar tot mijn twaalfde gewoond. Ik ben opgegroeid in de jaren ’70, eind ’60 begin ’70. Het was een heel traditioneel gezin; een vader die werkt en een moeder die met een kopje thee thuiszit. Ik ben op twaalfjarige leeftijd naar Friesland vertrokken, ik heb ook mijn HEAO daar gedaan. Ik ben uiteindelijk een keurige trainee geworden bij ABN.
Jeroen: Waar ik vaak geïnteresseerd naar ben qua normen en waarden, zijn er bepaalde dingen die je meegekregen hebt van je ouders?
Jan Roelof: Ja, heel veel dingen. Eén van de dingen die me met name bijgebleven zijn en wel belangrijk is, je moet gewoon eerlijk zijn in wat je doet. Het moet kloppen wat je doet. Je moet iedere ochtend wakker kunnen worden en in de spiegel kijken en zeggen “Ik heb het netjes gedaan”. Dat is eigenlijk misschien wel het grootste wat ze hebben meegegeven. Geld mag geen drijfveer zijn. Je doet ook niet alles voor geld. Een auto wassen van de buurman, dat kan je ook gewoon doen. Daar hoef je geen geld voor te hebben, bij wijze van spreken. Je hoort ook al een beetje dat mijn ouders geen ondernemers waren. Maar uiteindelijk moet het gewoon kloppen wat je doet.
Jeroen: Wanneer wist je “Ik wil in de financiële sector gaan werken”? Waarom werd het ABN na jouw studie?
Jan Roelof: Ik had altijd al een bovenmatig interesse voor de effectenbeurzen. Ik handelde ook zelf best wel veel. Natuurlijk met opties in die tijd. Heel veel zelfs. En ik vond het leuk. Dus ik zei “Ik wil graag het effecten-vak in”, dat was eigenlijk de reden om bij de bank te solliciteren. Maar ik wilde niet te smal zijn, in één keer die diepte ingaan. Ik wilde het wel heel breed houden. Toen heb ik gezegd “Dan is een traineeship het mooiste om mee te starten”. En ik heb uiteindelijk wel altijd gezegd – en dat was toen heel ongebruikelijk – om voor Private Banking te kiezen. Iedereen deed corporate. Niemand deed Private Banking of particulier. En dat heb ik altijd aangegeven; “Ik wil graag die Private Banking in”.
Jeroen: Waarom was dat?
Jan Roelof: Dat is met name door het effecten-stuk, denk ik. Dat was eigenlijk de belangrijkste drijfveer.
Jeroen: En als mensen zeggen dat ze al op jonge leeftijd handelden, dan vraag ik bijna altijd: was dat dan geld dat je van je ouders kreeg of had je dat zelf verdiend? Hoe moet ik dat zien?
Jan Roelof: Dat was omdat ik zelf ook mijn krantenwijkjes had om een beetje geld te verdienen. Dus ik had zelf al wat verdiend. Maar mijn vader is ook heel jong overleden, dus op een gegeven moment kreeg ik wat geld. Toen ben ik me wel gaan bezighouden om ervoor te zorgen dat het allemaal een beetje netjes en goed ging.
Jeroen: Ben je nu een hele andere belegger dan vroeger?
Jan Roelof: Ja, ik ben daar wel in veranderd. Dat komt ook door de leeftijd en door het risico dat je kon lopen. Laten we eerlijk zijn, dat je op een gegeven moment zegt van “Het is allemaal wat rustiger”. Ik doe nu nog steeds wel wat met opties, omdat ik het gewoon leuk vind. Maar ik gebruik een optie wel defensief, die zet ik niet heel agressief in. Ik heb niet de illusie dat ik de markt kan voorspellen. Dus ja, ik ben wel een andere soort van belegger. Maar de hele beleggingsindustrie is in die zin veranderd, het is meer richting ITF gegaan en beleggingsfondsen. Daar doe ik natuurlijk ook een stukje mee, maar ik doe ook gewoon stukjes zelf, klassieke stukken. Omdat ik het leuk vind, gecombineerd met opties.
Jeroen: Mooi verwoord! Je hebt in al die jaren bij ABN en bij Credit Suisse en nu bij Affluent met vermogende mensen gewerkt en die adviseer je. Hoe is het om met vermogende mensen te werken?
Jan Roelof: Vermogende mensen zijn mensen die dezelfde problemen hebben als mensen die minder vermogen hebben. Dat maakt in de basis allemaal niets uit. Ik heb hele vermogende mensen gezien die wel gelukkig waren, die angstig waren, angstig dat het geld ging verdwijnen. Die hebben een hoop ellende in de familie gehad en niet omdat er geen geld was, maar juist omdat er wel geld was. Uiteindelijk zijn het – en het klinkt een beetje gek – ook mensen met zorgen en problemen. En laten we even heel duidelijk zijn, het is een totaal andere orde als je helemaal geen geld hebt. Deze mensen hebben niet een issue als ze in de supermarkt staan “Kan ik dit nog meenemen of niet?” Nee, natuurlijk niet. Dus hun problemen zijn misschien van een andere aard, maar mentaal is die druk – zeker bij de hele vermogende, bij Credit Suisse had ik echt hele vermogende klanten – die hebben ook een hoop zorgen, dat kan ik je vertellen. Geld maakt – we weten het – tot een bepaald level gelukkig. Je hebt iets minder zorgen. Maar als je te veel hebt, heb je ook heel veel zorgen.
Jeroen: Als je naar je loopbaan kijkt, kan je iets zeggen over welke mensen – met naam of zonder naam, dat maakt helemaal niet uit – veel invloed gehad hebben op jouw loopbaan?
Jan Roelof: Van alle leidinggevenden die ik gehad heb, kan ik eigenlijk van iedereen altijd wel punten afhalen waarvan ik denk “Dat is iets moois, dat is wel heel goed zoals ze dat doen. Dat kan ik wel kopiëren. Wat mooi!” Dat is heel verschillend. In Enschede heb ik lang gewerkt in Private Banking. Mijn toenmalige leidinggevende zei “Ga maar naar een ander kantoor”. Ik dacht “Dat is ook een Private Banking kantoor, wat maakt dat nou uit? Dan kan ik hier toch ook blijven en van dat team leidinggevende worden?” Dan zei hij “Het is verstandig om af en toe het behang even te veranderen”. En dat is ook gewoon waar; ga af en toe even naar een totaal nieuwe omgeving. Dat is een opmerking die mij altijd bijblijft. Ik heb een leidinggevende gehad die bij wijze van spreken bovenop zijn tafel ging staan en de hele zaal toesprak. Hij wist voor de helft waar het over ging en dat neem ik hem niet kwalijk, laat dat even duidelijk zijn. Maar het was heel knap hoe hij de mensen meekreeg in zijn verhaal zonder de details te weten. Ik ben iemand die het allemaal precies wil weten en ook allemaal onder controle wil hebben. Hij deed dat weer heel anders. Ik dacht “Ja, dat zou ik ook iets meer kunnen doen”. Dus in die zin, ik denk in dat hele proces – ook van adviseurs, van assistenten – van iedereen neem je wat dingetjes mee. Dat is slim. Ik heb niet één persoon waarvan ik ga zeggen “Dat is mijn groot voorbeeld”.
Jeroen: Ik had al eerder een quote van je website gehaald. Ik vond je website wel interessant om te lezen ter voorbereiding. En de andere die ik aan je wilde voorleggen is dat een klant over jou gezegd zou hebben “Je bent eigenwijs, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat je wel weet waar je het over hebt”. Dat eigenwijze stuk, is dat iets dat jou typeert?
Jan Roelof: Je zou het aan mijn vrouw kunnen vragen! Ik denk dat je dan een bevestiging krijgt. Ik weet wel hoe ik het graag zou willen hebben. Altijd wel gebaseerd op feiten. Ik heb emoties, maar ik ben wel heel rationeel in de keuzes die ik maak. Dus dat typeert me wel. Er hebben natuurlijk wel meerdere mensen die management-drives gedaan. Daar ben ik oranje-blauw, dus ik wil gewoon mijn doel bereiken.
Jeroen: Kan je toelichten wat oranje-blauw is?
Jan Roelof: Oranje is met name iets neerzetten, een score, commerciële drive. Je kan het ook als ‘iets bouwen’ vertalen. Het hoeft geen geld te zijn, maar iets realiseren. Blauw is gestructureerd. Dus ik wil iets op een gestructureerde wijze realiseren. Maar dat zijn ook precies de twee kleuren die ik afstoot. Met andere woorden, ik vind het heel moeilijk als iemand tegen mij zegt “Je moet het precies zo doen”, met name het blauwe. Dan denk ik “Ik wil het op deze wijze doen”. Maar goed, als je je zwaktes weet kan je er ook iets aan doen.
Jeroen: Vanuit welke hoek krijg jij de meeste feedback of kritische opmerkingen voor wat jij nu aan het doen bent, of vroeger?
Jan Roelof: Nu zijn het met name adviseurs die er gewoon heel kritisch op zijn, positief kritisch. Ik kan prima met kritiek omgaan, mits die onderbouwd is en er ook een oplossing komt. Niet van “Dit is niet goed”. Dat is prima, maar vertel me dan of geef in ieder geval suggesties hoe jij het zou oplossen. Dat vind ik altijd heel belangrijk. Dus van adviseurs komt veel vandaan. Nogmaals, mijn vrouw zegt iedere dag wel wat daarover als ik thuis ben. En ik heb iemand informeel waar ik iedere drie maanden ongeveer even mee samen zit om gecoacht te worden en dat helpt heel erg moet ik heel eerlijk zeggen, want dan heb je echt een professional die vanaf een afstand – die ook niet dagelijks in een day-to-day business met me werkt of iets dergelijks – gewoon zegt als professional “Denk hier eens aan. Waarom doe je dit, waarom zus, waarom doe je zo?” Dat is heel waardevol. Dat kan ik ook echt iedereen aanraden. Zelfs voor een eigenwijs persoon als ik, alsjeblieft, ga gewoon af en toe tegen iemand aanpraten die duidelijk zijn mening geeft en je tot nieuwe ideeën brengt.
Jeroen: Je bent duidelijk ambitieus geweest tot nu toe in je carrière, steeds weer stappen en nu ben je voor jezelf begonnen. Waar moet dit heen, hoe groot moet dit worden? Is dit gewoon leuk zo of moet het heel groot worden? Wat is jouw ambitieniveau?
Jan Roelof: Toen ik begon dacht ik “Dit gaan we even snel regelen”. Dus ik heb niet mijn ambitie naar beneden bijgesteld, maar misschien wel mijn realiteit. Want ik weet inmiddels hoe moeilijk het is om volledig bij nul een onderneming te starten. Ik had vorige week met mijn coach een gesprek en die zei “Dit concept kan je overal uitrollen”. En dat kan in Zwitserland natuurlijk, dat zou de eerste plek zijn waar ik dat zou gaan doen. Maar je kan ook naar Duitsland enzovoort. Ik wil eerst Nederland. Waar ik nu sta wil ik uiteindelijk het aantal adviseurs – dat is een doel dat ik gezet heb voor de komende drie jaar – richting 25-30 adviseurs gaan, zodat we nog beter een landelijke dekking krijgen, het cliëntenbestand verder doorgroeit en ook gewoon de professionaliteit steeds verder gezet kan worden. Dat is bijvoorbeeld voor de komende drie jaar. Het is niet zo dat het nu loopt en het is prima. Nee, het kan nog veel beter. Mijn tempo gaat hard, dus ik ben tevreden.
Jeroen: Denk je – misschien dat jij dat doet of dat je het bedrijf weer hebt doorgegeven – dat op termijn deze constructie misschien wel veel groter kan worden dan de adviestakken van de Private Banks?
Jan Roelof: Ja, dat is mijn visie. Ik heb een visie, ik zeg niet dat het een goede is, maar ik heb in ieder geval een visie. Ik ben ervan overtuigd dat uiteindelijk het advies uit de bank gaat. Niet voor hele grote klanten. En met hele grote klanten bedoel ik 50 miljoen + of iets dergelijks. Maar voor de kleinere klant, met alle respect, voor de miljonair dat het advies buiten de bank gaat. Dat heeft twee redenen: ik denk dat het heel belangrijk is dat de client gewoon onontvankelijk advies wil hebben en dat ook de liabilities voor een bank ook prettig zijn, als dat er gewoon buiten zit. Dus ik denk dat dat sowieso een beweging gaat worden. De bank produceert producten en uiteindelijk wat er nu gaande is, er zijn heel veel partijen die starten. Iedereen op zijn eigen manier, op zijn eigen wijze. En ik denk dat er uiteindelijk, als we tien jaar verder zijn, tien grotere partijen over zijn die deze vorm van dienstverlening aanbieden. Ik wil daar één ding heel kort over zeggen: Ik vergelijk het heel vaak met de snackbars van de jaren ’70-’80. Als ik in de jaren ’80 ergens was en ik wilde een patatje eten, dan liep ik een snackbar naar binnen – want er was niks anders – en dan konden er twee dingen gebeuren: of je lag de volgende dag ziek in bed of je had werkelijk de allerbeste vleeskroketten die je je maar kon wensen. Maar daar voorstaand had ik geen idee of het goed of slecht is. Wat zie je nu? Je ziet nu alleen maar de McDonald’s van deze wereld waar iedereen naartoe gaat. Je weet wat je krijgt, je weet wat het kost, je weet wat de kwaliteit is. Je hebt daar ook een bepaalde verwachting bij. Die wordt ook gewoon goed gemanaged. Maar dat is bij de financiële dienstverlening nu niet. Er zijn heel veel financiële adviseurs die alleen werken, die heel erg goed zijn met name met hun cliënten, maar niet de tools hebben en gefaciliteerd worden om uiteindelijk ook hun beroep echt professioneel uit te oefenen. En dat vind ik zo jammer. Daarom is dat mijn visie; dat die zich uiteindelijk zullen aansluiten bij partijen zoals Affluent. En er zal zeker een tweede Affluent komen en er zullen misschien nog negen Affluents komen. Zelfs die hypotheken, er zijn zoveel franchiseketens die alleen maar hypotheken doen. Toen die begonnen was dat heel uniek. Ik wil me niet vergelijken met hypotheken, want dat is echt een andere league. Maar in de basis is het wel hetzelfde. Eén product, één markt en dan met z’n allen.
Jeroen: Eén van de vragen die hier goed bij past is ook: De toezichthouder kijkt naar het individu, of kijkt hij ook naar Affluent als geheel?
Jan Roelof: Die kijkt naar Affluent als geheel. Wij beschikken over een AFM-vergunning. Zeker als je wat hypotheekadvies geeft – dat is niet onze core business, laat dat heel duidelijk zijn – en als je het vermogen belegt voor de klant en beleggingsadvies geeft, heb je ook een vergunning nodig. Dus we staan onder toezicht. We zijn een franchise, dat heb ik eigenlijk niet benoemd in het verdienmodel. En de adviseurs werken met een vergunning van Affluent; de zogenaamde aangesloten onderneming. Dat is fantastisch en dat is een beetje het Zwitsers model waarbij de hele grote Affluents zijn, om het zo maar te noemen. Er zijn een paar hele grote Affluents. En dan heb je bijna geen onafhankelijke adviseurs die rechtstreeks aan Finma AFM rapporteren. In Nederland is het totaal het omgekeerde. Dan heb je juist heel veel splintertjes en bijna geen Affluent-achtige partijen.
Jeroen: We hebben ook altijd een luisteraarsvraag. Die is deze week best wel interessant, vind ik. Hij is altijd interessant, maar hij is ook best wel spannend.
Jan Roelof: Ik ben benieuwd!
Jeroen: Hier komt de luisteraarsvraag.
Fennand: Mijn naam is Fennand Van Dijk, voormalig hoofdstrateeg bij ontwikkelings- en investeringsmaatschappij Innovation Quarter. Momenteel geniet ik van een sabbatical. Mijn vraag aan de volgende gast van de podcast Leaders in Finance is: Welk maatschappelijk probleem ga je met jouw bedrijf het komende jaar helpen op te lossen?
Jan Roelof: Dat is een goede vraag. Ik denk dat we met z’n allen zien en hebben gezien dat de bonuscultuur een enorme discussie is die ieder jaar opnieuw gaande is. In Nederland is het helemaal afgekapt, 20% van het salaris volgens mij. Ga je in Zwitserland werken, dan maakt het niet uit, daar is alles nog mogelijk. Ik ben in de basis niet tegen een bonus, dat is niet iets dat principieel slecht is. Maar de drijfveren zijn niet altijd de goede. Ten eerste: Het is kortstondig, het is dit jaar; twaalf maanden. Daarna maakt het niet uit, want dan heb ik mijn bonus gehad. Ten tweede: Het is puur geld gedreven, je hebt een financiële prikkel die eigenlijk niet een goede is; je gaat dus een product adviseren waar uiteindelijk meer aan verdiend gaat worden. Dat is niet in lijn met het belang van je klant. En dat is precies de reden waarom ik zeg “Ik wil belonen, ik wil een beloningsstructuur hebben op basis van uren, op basis van inspanning”. Het maakt niet uit wat de cliënt uiteindelijk kiest, of hij het advies überhaupt volgt, wij maken onze uren. De fiscalist werkt zo en de advocaat werkt zo. Misschien kunnen we daar een heel klein beetje een steentje aan bijdragen. Iemand die bereid is 80 uur te werken kan beduidend meer verdienen – sterker nog, twee keer zoveel – als iemand die 40 uur werkt. Prima.
Jeroen: Dus bijdragen aan het maatschappelijk probleem van dat de prikkel voor een bepaalde bonus niet terecht is?
Jan Roelof: Ja. Dat in ieder geval de beloning in lijn is met de inspanning en niet gebaseerd is op een bepaald product verkopen. Ja, het is een moeilijke vraag!
Jeroen: Absoluut!
Jan Roelof: Waarom heb je die niet van tevoren toegestuurd, dan had ik er over kunnen nadenken!
Jeroen: Dat doen we natuurlijk niet, dan wordt het niet meer spannend! Dan nog even terug naar jou zelf. Als jij ‘s ochtends opstaat en je begint met werken aan Affluent, wat zijn de dingen die jou echt heel veel energie geven? Wat drijft Jan Roelof?
Jan Roelof: Wat mij drijft is dat ik zie hoe we hoe ‘langzaam’ het dan ook gaat; dan moet je bewust stilstaan en terugkijken, zeg ik altijd. Maar dat je gewoon iets bouwt. Wat mij drijft is dat ik iets bouw; dat ik zie dat er weer een adviseur bij is, dat ik hoor dat er weer nieuwe cliënten bijgekomen zijn, dat mensen er tevreden over zijn en dat we iets nieuws proberen. Allemaal een beetje kleinschalig, een beetje onder de radar: Een webinar opzetten voor onze cliënten en een private equity club. De cliënten zijn er blij mee, zijn er tevreden over, ze hebben een eyeopener. Dan denk ik aan het einde van de dag “Nou, dat is toch mooi”. Dan bel ik even snel wat adviseurs op of ze bellen mij of dan krijg je een appje of een mailtje, en dan zeggen ze “De klant vond het leuk”. Dat is waar ik energie van krijg; dat het iedere keer een stapje meer is op het gebied van softwareontwikkelingen, op het gebied van marketing waar we wat stapjes aan het zetten zijn, simpele zaken zoals een website die nu gevonden wordt. Die werd niet gevonden, er is een bureau dat daar ondersteuning bij geeft, wat zoektermen dat je gewoon gevonden wordt. Dan zie je iedere keer dat je verder komt. En daar doe je het voor, dat je gewoon iets bouwt. Ik wil iets creëren. Het is niet alleen – helemaal niet zelfs, want dan had ik beter bij de bank kunnen blijven – geld-gedreven. Het is gewoon iets moois om neer te zetten.
Jeroen: Leuk! En wat zijn de drainers, waar vloeit de energie direct weg bij jou?
Jan Roelof: Wat mij heel veel energie kost is – en ik kan er wel mee omgaan – we hebben een regelgeving waar we ons gewoon met zijn allen aan moeten houden, dat hebben we ook onder onszelf afgeroepen, zeg ik heel vaak. Dat leidt soms weleens tot discussies waarvan je denkt “Ik vind het moeizaam”. Maar het is niet anders. Ik heb in ieder geval geleerd dat wat ik niet kan beïnvloeden, daar moet ik me gewoon niet druk om maken. Dat probeer ik ook. Ik zeg nadrukkelijk ik probeer het ook, want dat gaat natuurlijk niet altijd. Maar dit is no-nonsense, dat heeft geen enkel effect. Dat doe je voor niemand.
Jeroen: Als je nu kijkt naar de Jan Roelof die net afgestudeerd is aan het HEAO, als je die even in je hoofd houdt, wat voor tips zou je hem nu geven?
Jan Roelof: Niet specifiek voor mezelf maar in het algemeen “Ga alsjeblieft doen wat je leuk vindt, doe wat je leuk vindt”. Dat is het enige dat echt belangrijk is. Ik zeg dat ook tegen mijn kinderen “Ga doen wat je leuk vindt. Kies niet voor een financiële prikkel”. Natuurlijk moet je eten en drinken, dat begrijp ik ook. Maar doe met name wat je leuk vindt. Ik werkte in Zwitserland, niet omdat ik per se in Zwitserland wilde werken, ik wilde in Zwitserland wonen. Ik had ook in Nederland kunnen blijven, ik had hier ook wel mijn stapjes kunnen maken. Maar ik heb gewoon ontslag genomen in Nederland en ik ben op lokaal contract gegaan in Zwitserland, omdat ik zei “Ik wil daar wonen”. Dat heb ik altijd al gezegd “Ik zou heel graag in Zwitserland willen wonen”. En er zijn te veel mensen die om wat voor reden dan ook niet durven te bewegen.
Jeroen: Heb jij dat altijd gedaan?
Jan Roelof: Ik denk dat ik wel altijd mijn dromen redelijk nageleefd heb. Natuurlijk heb ik ook voor de veilige bank gekozen, want daar heb ik lang gezeten. Je wil ondernemer worden en 25 jaar later neem je de stap. Maar ik had het wel naar mijn zin, ik had het altijd echt naar mijn zin. Ik kon altijd precies doen wat ik wilde doen, binnen de kaders. Dus dat is wel de regel die ik mezelf altijd heb voorgehouden: ik doe dit zolang ik het leuk vind. Vind ik het niet meer leuk, dan stop ik ermee. Dan doe ik het gewoon niet. Dat klinkt heel simpel, maar die stap zetten is voor veel mensen heel moeilijk en ik begrijp dat ook wel. Maar ook, als het je droom is om in het buitenland te werken, ik spreek te veel mensen die dat allemaal fantastisch vinden. Die zeggen “Oh, jij hebt dat gedaan”. Dan zeg ik “Dat kan jij ook!” ik ben geen talenwonder, in tegendeel zelfs. En ik dacht dat dat mijn grote hurdle zou zijn. Ik ben gewoon gegaan. Natuurlijk hoor ik altijd “Komt u uit Nederland?” “Können Sie das hören?”, zeg ik dan. Gewoon “Leef je droom”, dat is echt het allerbelangrijkste. En dan komt uiteindelijk de rest vanzelf wel. Daar ben ik echt van overtuigd.
Jeroen: Heb je zelf bepaalde dingen waarvan je zegt “Die wil ik echt nog heel graag doen in mijn leven”?
Jan Roelof: Ik wil in ieder geval Affluent naar een dusdanig niveau brengen dat het volledig onafhankelijk van mij kan draaien. Dat is wat ik heel graag op werkgebied zou willen realiseren. Het lijkt me fantastisch als ik niet meer hoef te werken en niet meer werk om gewoon letterlijk rond te reizen. Met een camper gewoon de wereld rond te gaan, op je eigen tempo alles zien en ontdekken. Dat is natuurlijk fantastisch mooi als je in die gelegenheid bent. Maar het duurt nog een paar jaar.
Jeroen: Dat is mooi! We hebben tegen het einde altijd een teaser en een pleaser. De pleaser is bekend bij jou want jij had gezegd dat je al naar wat geluisterd had van Leaders in Finance. De teasende kant is jou gelukkig nog onbekend. Hij gaat als volgt: Als een grote partij – dat kan een Private Bank zijn, maar misschien juist een meer neutrale partij; een Google-achtige partij of iets dergelijks – in de markt zou komen en dit zou opzetten en de kennis zou inkopen (want die is natuurlijk cruciaal) dan zitten misschien de nieuwere vermogende klanten – de jongere generatie – helemaal niet zo te wachten op die persoonlijke relaties. Die willen gewoon het zakelijke advies en misschien gewoon helemaal digitaal. Dan kunnen dat soort partijen partijen als Affluent heel makkelijk wegvagen.
Jan Roelof: Ik ben ervan overtuigd dat vermogende klanten altijd behoefte hebben aan een adviseur. Niet alles kan worden overgenomen door de chatbot, onmogelijk. Er zit emotie bij, maar dat zou ik ook ieder financieel adviseur willen aanraden: Ga je alsjeblieft niet focussen op alles wat een computer kan doen. Allemaal mooie berekeningen uit je hoofd weten is totaal irrelevant, want dat doet de computer wel voor je. Maar waar het om gaat is dat stukje emotie om de cliënt werkelijk een spiegel voor te houden “Als je deze beweging doet, dan is dat niet in lijn met je gedachten hier en hierover”. Dus ik denk nooit dat de activiteiten die wij vervullen overgenomen kunnen worden door dit soort grote instellingen, absoluut niet.
Jeroen: Maar denk je wel dat de jongere generatie minder op zoek is naar dat persoonlijk contact?
Jan Roelof: Ik denk ook dat niet. Ik zie natuurlijk een verschil als ik naar de generatie boven mij kijk, naar mijn moeder en ook bij mijn kinderen zie ik natuurlijk een heel groot verschil. Mijn kinderen zitten bij Revolut. Mijn moeder heeft daar nog nooit van gehoord, die weet helemaal niet wat het is. Die vindt het plezierig als de meneer of mevrouw van de bank een kopje thee komt drinken en zij over de kinderen en kleinkinderen kan vertellen. Daar zit natuurlijk een enorme gap tussen. Maar ik denk zelfs voor de mensen die nu jong zijn en enigszins vermogen hebben, die hebben behoefte aan een advies. Ze zullen wel eerder op zoek gaan, ze zullen zelf op onderzoek uit gaan. En dat is ook het type klant dat we willen hebben. We willen gewoon kritische klanten hebben. We hoeven niet cliënten te hebben die gewoon luisteren naar wat we exact doen. We willen ze ontzorgen, maar we vinden het ook leuk als ze kritisch zijn en dat wij ze vanuit onze professie daarbij ondersteunen, hen helpen met het maken van de juiste keuzes. Het is niet zoals vroeger: de bankman of de bankvrouw vertelt het, het is een combinatie van de onafhankelijke adviseur die in wezen de producten die de client zelf gevonden heeft tegen het licht aanhoudt en daarmee ondersteunt. En daardoor zou de hele financiële dienstverlening ook kunnen krimpen qua omvang. Mijn kinderen – maar ook mijn generatie – hoeven echt niet ieder kwartaal iemand op bezoek te hebben, helemaal niet. Totaal niet, één keer per jaar is al veel. Dat is allemaal niet nodig.
Jeroen: Helder. En aan de pleasende kant, zoals aangekondigd, die ken je: Zijn er bepaalde boeken die jou geïnspireerd hebben?
Jan Roelof: Ik ben daar wel eerlijk in, ik ben niet een super-lezer. Dus ik ga nooit een roman lezen, bijvoorbeeld. Daar heb ik gewoon geen geduld voor. Dat ben ik helaas niet. Ik ben altijd wel jaloers op mensen die altijd van die dikke boeken naast zich hebben liggen en erin zitten te lezen en er mooi over kunnen vertellen. Het is vaak wel ondernemersgericht, het zijn wel wat boeken die bijna iedereen gelezen heeft, althans als je een beetje actief bent in de financiële dienstverlening. Ik heb dit weekend De Staatsbank uitgelezen.
Jeroen: Hoe vond je De Staatsbank?
Jan Roelof: Ik vond het interessant. Het is interessant om te zien. Ik ben natuurlijk al langer weg uit Nederland, dus in die zin is het voor mij wel allemaal wat verder weg. De Prooi heb ik anders geleden, dat is een jaar of 10-12 geleden dat ik dat las. Dat riep ook letterlijk emoties bij mij op. Dit vond ik wat meer beschrijvend. Maar het geeft wel een inkijk hoe het spanningsveld geweest is, de afgelopen jaren of sinds 2008. Dus dat is heel interessant om te lezen wat overigens niet specifiek ABN AMRO is, denk ik. Dat kan je iedere grote multinational voorhouden. Er is één boek dat iets anders is dat ik gelezen heb, dat heb ik rond Kerst gelezen, van een totaal onbekende schrijver. Dat heet Ondernemen zit me in het bloed. Ton ten Have is een retailer, één van de grootste franchisers van Albert Heijn in Nederland. Het is heel leuk om te lezen hoe zijn vader een groothandel had, hoe hij erin gegaan is en hoe hij er uiteindelijk voor gekozen heeft om toch voor een franchise te gaan. Ongelooflijk interessant om te lezen!
Jeroen: Dat is ook toepasbaar, volgens mij.
Jan Roelof: Ja, het is ook toepasbaar. Daarom benoem ik het misschien ook wel! Maar het is echt oprecht, het is heel erg leuk om te lezen, dat je ziet dat ook die retail, in de supermarkten – en dat begint al ongeveer honderd jaar geleden – een enorme ontwikkeling doorgemaakt hebben en hoe hij zijn keuzes gemaakt heeft om uiteindelijk twintig Aholds te hebben, of iets dergelijks. Ik weet niet hoeveel hij er exact heeft, maar het zijn er in ieder geval heel veel. En hij heeft dus de keuze kunnen maken “Ik doe het zelf en ik heb mijn eigen ketentje of ik kies voor een grote inkooporganisatie, voor franchiser franchisen en ik bouw een fantastisch grote onderneming”, want het is een enorme grote onderneming geworden.
Jeroen: Klinkt alsof hij ook wel klant bij jou kon worden, maar dat terzijde. Las je nog andere boeken die je wilde delen?
Jan Roelof: Ik vond deze wel leuk om te noemen omdat die anders is. Shoedog heb ik gelezen, het boek van Steve Jobs heb ik gelezen. Dat was zwaar om doorheen te komen; een hele dikke pil.
Jeroen: Je kan niet zeggen dat je niet leest. Het zijn toch aardige boeken. Wie weet, als je met dat busje rond de wereld gaat, je nog wat e-books of luisterboeken romans aan toevoegt.
Jan Roelof: Het heeft met rust te maken, daar ben ik het absoluut met je eens. Als ik me de rust gun, kan ik gewoon lezen.
Jeroen: Dat is mooi. Als één van de laatste vragen: Je hebt natuurlijk altijd drukke banen gehad, je hebt nu volop aan het ondernemen. Hoe manage je je privé en werk?
Jan Roelof: Dat is altijd een enorme uitdaging en dat is gewoon de aard van het beestje, dat als hij niet oppast alleen maar aan het werken is. Dat is gewoon realiteit. En zeker als je bureau boven staat is het heel makkelijk om eventjes naar boven te gaan en in je kamer te gaan zitten en voor je het weet is het weer laat. Dus ik ben me daar heel erg bewust van. In de weekenden probeer ik zo min mogelijk te doen. Anders zorgt mijn vrouw er wel voor dat de agenda helemaal volgepland is met allemaal andere leuke dingen. Dat is ook heel belangrijk, die zorgt daar ook heel goed voor, moet ik eerlijk zeggen. Wat ik ook bewust doe als ik thuis werk, we hebben een hond en die hond moet lopen. Ik loop er ook gewoon graag mee, dus als ik thuis werk ga ik eens met de hond wandelen. En tussen de middag doe ik dat ook gewoon. Altijd, ook als het regent, dat maakt niet uit. Maar gewoon dat halfuurtje buiten zijn en dan weer verdergaan. Maar als je je eigen onderneming hebt, ben je daar ook altijd mee bezig. Dus het is heel belangrijk en dat is gewoon een zwakte van me om het allemaal een beetje los te kunnen laten. Ik moet in een andere omgeving zitten om dat voor elkaar te krijgen.
Jeroen: En als vader, je noemde dat je kinderen hebt. Die zijn nu waarschijnlijk wat ouder, maar hoe heb je dat gemanaged?
Jan Roelof: Dat is best een hele grote uitdaging geweest, omdat ik altijd al heel veel gewerkt heb. Ik probeer het nu zo goed mogelijk te doen. Ze zijn inmiddels het huis uit.
Jeroen: Tot slot: fysiek fit blijven is ook een onderwerp wat heel erg leeft onder heel veel mensen die hiernaar luisteren. Hoe doe je dat?
Jan Roelof: Ik loop; hardlopen. En natuurlijk het wandelen is al één. Ik heb ooit eens een keer een yogalesje gevolgd, één op één met een leraar. En die zei “Je kan ook gewoon gaan wandelen”. Dat heb ik heel goed onthouden. Ik dacht “Oké!”
Jeroen: Geen yoga meer, toen ben je gaan wandelen!
Jan Roelof: Ik heb geen yoga gedaan, maar ik probeer zeker twee of drie keer per week te hardlopen. Het loopt bij mij zo weg en dat is echt fantastisch, dat helpt heel erg goed. En dat ik merk ik ook; op het moment dat ik dat niet doe, dan word ik gewoon minder fit. Ik drink geen alcohol meer door de week. Het zijn allemaal maar kleine dingen, maar dat zorgt er uiteindelijk toch voor dat je fit blijft.
Jeroen: Mooi, houden zo! Is er nog iets waarvan je zegt “Jeroen, dat had je moeten vragen” of “Dat had ik nog heel graag willen delen”?
Jan Roelof: Deze vraag kwam natuurlijk in die andere podcasts ook naar boven. Toen dacht ik “Nee, ik vind dat je echt supergoed voorbereid bent”. Ik hoor dingen waarvan ik denk “Oh ja, dat staat inderdaad op de website. Dat klopt, dat is inderdaad waar”. Nee, ik vond het erg leuk om hier te zijn, het is een fantastische locatie. Dank voor jouw tijd.
Jeroen: Jij ook hartelijk bedankt. Het is heel erg leuk hoe open je bent en hoe rustig je over alles vertelt en hoe makkelijk je alles naar boven haalt. Heel veel dank voor het leuke gesprek en ik hoop dat we in contact blijven. En zo meteen geef ik je nog een klein bedankje, maar voor nu veel dank!
Jan Roelof: Dankjewel!
Dit was Leaders in Finance, we hopen dat je deze aflevering met veel plezier hebt beluisterd. We stellen je feedback erg op prijs. Wat houdt je bezig en over wie wil je meer horen? Laat het weten via een Apple of Google review. Dat kan ook via de social media kanalen of direct via een email. We kunnen het enorm waarderen als je dat doet. Tot slot danken we onze partners voor hun steun, dat zijn Kayak, EY, Odgers Berndtson executive search en Roland Berger. Bedankt voor het luisteren!