Voice-over: Dit is Leaders in Finance, een podcast waarin we op zoek gaan naar de mens achter het succes. We praten met leiders van nu en later over hun drijfveren, carrière en privéleven. Waarom? Omdat er meer gesproken moet worden in de financiële sector. Onze gast deze week is directievoorzitter van een vermogensbeheerder die momenteel 230 miljard euro beheert.
Maureen: Het is enorm veel geld, absoluut. Ik denk dat wij voor Nederlandse begrippen een grote partij zijn. Het toverwoord is schaal – en schaal ook naar de toekomst toe.
Voice-over: Ze heeft altijd een drang naar vrijheid gehad en vond de ultieme vorm terug in haar hobby.
Maureen: Wat ik juist aan zeilen leuk vind, is dat je heerlijk alleen op het water kunt zijn. Dat ik het kan pakken wanneer ik wil, van niemand afhankelijk ben – alleen van de wind.
Voice-over: En haar tip voor starters is luid en duidelijk.
Maureen: Spreek je uit. Laat weten aan je omgeving als je iets wilt. Laat weten als je een bepaalde ambitie hebt. Speak up.
Voice-over: Onze gast is Maureen Schlejen, directievoorzitter van Achmea Investment Management. En je host is Jeroen Broekema.
Jeroen: Welkom, luisteraars, bij een nieuwe aflevering van Leaders in Finance. Hartstikke leuk dat je luistert. En deze week is de gast Maureen Schlejen, de CEO van Achmea Investment Management. Welkom Maureen.
Maureen: Dankjewel. Leuk om hier te zijn.
Jeroen: Ja, heel fijn dat je er bent. En voordat ik je zal introduceren, wil ik graag de partners van Leaders in Finance bedanken voor hun steun. En dat zijn Kayak, EY, MeDirect, en Roland Berger. Ik ben mijn partners erg dankbaar.
Dan nu over naar mijn gast. En traditiegetrouw begin ik eerst met het spellen van de naam van de gast als Maureen – M-A-U-R-E-E-N – en Schlejen is S-C-H-L-E-J-E-N.
Maureen is sinds 2023 directievoorzitter van Achmea Investment Management en vervult en vervulde daarnaast vele nevenfuncties, waaronder als bestuurslid bij Stichting Eumedion, op dit moment, en voorheen ook in het bestuur van DUFAS en als lid van de Raad van Toezicht bij het KNVB Contractspelersfonds, eveneens momenteel. Ze heeft meer dan 25 jaar ervaring in de beleggingswereld. Ze begon haar carrière bij Robeco, waar ze verschillende rollen vervulde. Later bekleedde ze leidinggevende posities bij NN Investment Partners en Cardano ACTIAM.
Maureen behaalde een Executive MBA Food & Finance aan de Nyenrode Business Universiteit en studeerde daarvoor af aan de HES in Rotterdam. Maureen is 54, is getrouwd, heeft twee uitwonende volwassen kinderen en woont samen met haar man in Reeuwijk.
Dat ter introductie – dan weten we alvast iets van jou. Maar we gaan in deze podcastaflevering denk ik veel meer over jou te weten komen. En wat luisteraars weten, is dat ik het altijd heel fijn vind om de organisatie die jij representeert neer te zetten aan de hand van de stakeholders, om een beter beeld te krijgen van wat Achmea Investment Management doet. Ik denk dat het goed is om daar specifiek op in te zoomen. Wellicht zouden we ook kunnen uitzoomen naar de hele groep Achmea. Maar ja, zoals we al even in het voorgesprek bespraken, heb ik eerder ook de CEO, Bianca Tetteroo, van de groep geïnterviewd. Dus ik denk dat we vandaag vooral aan de zakelijke kant inzoomen op Investment Management.
Wil je misschien starten met een van de stakeholders? Ik weet niet welke jij prettig vindt: de klanten, de collega’s, de maatschappij, of een andere?
Maureen: Ik begin graag bij de klanten. Bij Achmea Investment Management, als fiduciair en vermogensbeheerder, bedienen wij diverse klantengroepen. Sowieso beheren wij het vermogen van Achmea, onze moederorganisatie – onze balance sheet. Daarnaast hebben wij ook een flink aantal pensioenfondsklanten, die wij zowel van fiduciair management voorzien als vermogensbeheer; dat zijn echte institutionele beleggers. Maar we hebben ook beleggingsfondsen. De deelnemers van die beleggingsfondsen zijn bijvoorbeeld particuliere klanten via het platform van Centraal Beheer. Dus je ziet, het is best een hele mix aan verschillende soorten klanten: van particulier naar institutioneel, tot aan onze eigen moederorganisatie.
Jeroen: Als je ze allemaal bij elkaar optelt – in financiële termen of in aantallen klanten – kun je dan iets zeggen over de assets under management of het aantal relaties binnen die groepen die jij zo mooi beschrijft?
Maureen: Ja, het zijn ongeveer een kleine veertig institutionele klanten. En het vermogen dat wij daarvoor beheren – inclusief het vermogen dat is overgekomen door de overname van de Blue Sky Group, waarvan op 1 april de juridische fusie heeft plaatsgevonden – bedraagt 230 miljard aan assets.
Jeroen: En is dat nou veel of weinig in deze wereld? Dat vind ik altijd een leuke vraag. Ik vind het ongelooflijk veel geld. Aan de andere kant, als je over de BlackRocks van deze wereld praat, denk je: nou ja, het is niet zó veel. Dus hoe kijk jij daarnaar?
Maureen: Het is enorm veel geld, absoluut. En als je het hebt over hoe het zich verhoudt tot andere vermogensbeheerders, denk ik dat wij voor Nederlandse begrippen een grote partij zijn. We zijn natuurlijk ook een commerciële partij, maar uiteindelijk is het toverwoord schaal – ook richting de toekomst. Dat is ook de reden waarom wij een groeistrategie hebben, om door te kunnen groeien en blijvend schaalvoordelen te realiseren. Want dat wordt steeds belangrijker.
Jeroen: Ja, dat kan ik me voorstellen. Ik heb daar later ook nog wat vragen over, maar misschien alvast eentje nu je het toch opbrengt: wanneer ben je groot genoeg, zeg maar, om mee te kunnen in de vaart der volken?
Maureen: Daar plak ik eigenlijk niet echt een bedrag aan. Je moet uiteindelijk groot genoeg zijn om voldoende schaal te realiseren in je organisatie, om blijvend te kunnen investeren in innovatie, en om relevant te blijven voor klanten. En dat hangt af van wat je doet. Als je veel verschillende dingen doet, is het belangrijk om ook veel schaal te hebben. Als je wat meer gespecialiseerd bent, dan is het ook prima om wat kleiner te blijven.
Jeroen: Je beschreef mooi al die verschillende klanten. Van mijzelf – ik heb, geloof ik, een spaarrekening bij Centraal Beheer – tot aan de eigen moederorganisatie. Dat zijn hele verschillende klanten, ook qua communicatie, kan ik me voorstellen. Bij mij gaat alles digitaal, ik spreek nooit iemand bij jullie. Terwijl jullie vermogensbeheerklanten of de pensioenfondsen neem ik aan allemaal eigen contactpersonen hebben waarmee jullie direct communiceren. Dus hoe structureer je dat? Heb je allemaal aparte teams voor die verschillende soorten klanten?
Maureen: Voor een deel wel en voor een deel niet. Wat betreft de particuliere klanten leveren wij vooral de bouwstenen. Dus daar hebben wij niet het contact met de eindklanten. Voor de institutionele beleggers hebben wij dat wel. En daar hebben we verschillende teams voor, inderdaad. Daar hebben we sowieso een accountmanagementteam voor, dat dus echt de klantverantwoordelijkheid draagt. Daarnaast, een beetje afhankelijk van welk product de klant heeft, is het een ander team. Heeft de klant bijvoorbeeld duurzaamheidsadvies, dan worden ze bediend door het duurzaamheidsteam. Maar hebben ze een vermogensbeheerproduct, dan is het weer een ander team. Dus dat hangt er een beetje vanaf.
Jeroen: Een mooi bruggetje naar de andere stakeholder: al jouw collega’s, alle mensen die in jouw teams werken. Met hoeveel mensen run jij Investment Management?
Maureen: Wij hebben ongeveer 400 FTE.
Jeroen: En 400 FTE, wat zijn de grootste groepen daarin? Waar werken de meeste mensen in, als je naar die 400 kijkt?
Maureen: Nou, dat is eigenlijk best wel goed verdeeld. Een deel is natuurlijk de achterkant van onze organisatie, dus dat is echt het operationele domein. Een ander deel is de front office, dat zijn de beleggers. Dat is een groot deel van de medewerkers. En aan de andere kant hebben we het hele commerciële domein. Daar vindt de klantbediening plaats, daar vinden sales en marketing plaats. En dan hebben we natuurlijk ook nog het hele finance-domein. Dus het is eigenlijk vrij gesplitst, alhoewel we wel een aantal van die activiteiten hebben uitbesteed aan de groep, waaronder bijvoorbeeld finance.
Jeroen: Ja, helder. En die collega’s, waar zitten die eigenlijk fysiek?
Maureen: Wij zitten allemaal in Zeist.
Jeroen: Allemaal bij elkaar?
Maureen: Allemaal bij elkaar. Maar sinds de overname van Blue Sky Group hebben we een hub in Amsterdam. Dat is een plek waar ongeveer 30 à 35 mensen kunnen werken. Daar proberen we ook echt samen te komen, en we proberen ook gemixte teams daar te laten werken. Uiteindelijk gaan wij ook verhuizen, want we gaan weg — Achmea gaat weg uit Zeist. Wij verwachten dat wij in 2027 ook zullen verhuizen naar Amsterdam. Het investmentgedeelte gaat naar Amsterdam en de rest van de medewerkers die in Zeist zitten, gaan naar Apeldoorn.
Jeroen: Ja, helder. Al het goud uit Amsterdam naar Zeist en jullie van Zeist naar Amsterdam. Is dat de rel, dat goud van De Nederlandsche Bank ligt nu bij jou in de buurt?
Maureen: Dat ligt in de buurt, ja.
Jeroen: Als je naar een andere stakeholder kijkt: Toezicht. Waar val je allemaal onder?
Maureen: We hebben een AFMD-vergunning met een top-up. Dus wij vallen onder het toezicht van de AFM.
Jeroen: Wat bedoel je met een top-up?
Maureen: Een Bfit-top-up. Dat is in het kader van advisering.
Jeroen: Voor mensen die niet weten wat dat is: ook voor de adviseringskant dus. Ben je veel tijd kwijt als CEO van Investment Management aan de toezichtskant?
Maureen: Dat is een belangrijk onderdeel van de werkzaamheden, absoluut. Sowieso natuurlijk in de rapportages die wij maken voor de toezichthouders. Maar ook het contact dat je onderhoudt, vooral als er grote dingen spelen, zoals bijvoorbeeld een overname van de Blue Sky Group. Dan heb je regelmatig contact. Dat was natuurlijk dan een vierhoekoverleg, met ook de DNB erbij.
Jeroen: Dus AFM, DNB, Blue Sky Group, jullie bedoelen die vier, helder. Dan de stakeholder-concurrenten of conculega’s. Hoe kijk je daarnaar? Hoeveel concurrentie is er in jouw markt?
Maureen: Er is best veel concurrentie. Dan maak ik even een onderscheid tussen de concurrentie op het vlak van vermogensbeheer en fiduciair management. Fiduciair management in Nederland, dat is natuurlijk een kleinere groep. Het is ook wel heel specialistisch, heel typisch Nederlands, de manier waarop we dat doen in Nederland. En ik denk dat de partijen die de volledige dienstverlening doen, echt wel op twee handen te tellen zijn. Daarna zijn er natuurlijk ook partijen die onderdelen van die dienstverlening doen. Als je het hebt over vermogensbeheer, dan is dit een heel internationaal speelveld in Nederland, met natuurlijk het enorme vermogen van pensioenfondsen. Dat is heel aantrekkelijk, ook voor buitenlandse partijen. Dus die zijn hier ook veel te vinden.
Jeroen: De hele introductie van de Wet toekomst pensioenen, wat betekent dat voor jouw onderdeel?
Maureen: Dat betekent in ieder geval dat wij met vijf bureaus – dus met vijf uitvoerders – de verbinding moeten maken. Onze klantenbasis heeft namelijk vijf verschillende uitvoerders, en daarvoor moeten wij natuurlijk voor al onze klanten regelen dat ze daadwerkelijk ook over kunnen gaan naar het nieuwe pensioencontract. Dus wij helpen onze klanten in de voorbereiding daarnaartoe. Dat is in de volle breedte, zowel qua advisering over wat te doen met de portefeuille als met de voorbereiding. Wij assisteren onze klanten ook bij het invullen van alle sjablonen. Ja, dat is een flinke klus. En sowieso het allemaal voor elkaar krijgen.
Jeroen: Ja, dat snap ik. Dat is de hele operatie van die transitie. En vanuit het perspectief van commerciële kansen?
Maureen: Nou, kijk, op dit moment zijn al onze klanten gewoon volop bezig, en het slokt hen volledig op om te zorgen dat ze het voor elkaar krijgen. Dus op dit moment biedt het geen additionele commerciële kansen. We moeten gewoon al onze klanten goed helpen om over te gaan naar het nieuwe stelsel. Daarna, na Wtp, dan voorzie ik wel dat er mogelijkheden komen. En dan met name mogelijkheden in de vorm van – we hebben natuurlijk ook een ‘zusje’, dat is de pensioenuitvoerder – en in het nieuwe stelsel komt dat qua dienstverlening best dichter bij elkaar te liggen. En daar zie ik naar de toekomst toe wel commerciële kansen.
Jeroen: Je had het al even over de overname van Blue Sky Group. Gaan we meer van dat soort overnames zien, denk je?
Maureen: Dat denk ik wel. Dat is wel mijn verwachting.
Jeroen: Moeilijk om die te pakken te krijgen, dat soort partijen. Er zijn heel veel partijen die dat willen overnemen, dat soort…
Maureen: Ja, ik zei net al: schaal is key. Dus iedereen kijkt hoe die schaal gerealiseerd kan worden. En daar zijn dit soort partijen natuurlijk wel hele mooie partijen voor, om in één klap een flinke slag te slaan.
Jeroen: Ja, want hoe heb je hen overgehaald, dus de aanstekers, om overgenomen te worden door jullie?
Maureen: Ja, dat was echt een heel traject eigenlijk. Een volledig M&A-traject dat doorlopen is.
Jeroen: Is daar ook geld het allerbelangrijkste, of zijn andere dingen ook heel belangrijk?
Maureen: Ze hebben daar zelf hele duidelijke criteria opgesteld over wat voor hen belangrijk was bij de overname. En natuurlijk is prijs daar een belangrijke, maar niet alleen de prijs. Wel de prijs in combinatie met de culturele fit bijvoorbeeld. Past dat ook bij de klanten? Past dat bij de medewerkers? Maar dat is beter een vraag om te stellen aan de Blue Sky Group, die het verkocht heeft.
Jeroen: Fair enough. Als je kijkt naar een andere stakeholder, de grote stakeholder: de samenleving — hoe kijken jullie daarnaar? Want jullie zijn natuurlijk met other people’s money bezig. Dat betekent dat je allerlei keuzes maakt voor je klanten. Dat hangt natuurlijk wel af van wat voor soort klanten. Ik heb ze hier opgeschreven, die je hebt genoemd. Maar hoe kijken jullie daarnaar? Hoe sturend willen jullie zijn naar de toekomst toe als het gaat om duurzaamheid, als het gaat om nu het defensiebeleid, of als het gaat om beleggen in dingen die misschien ongezond zijn, enzovoort?
Maureen: Ja, ik denk dat als je kijkt naar de achtergrond van Achmea — de lange historie en zeker ook de maatschappelijke impact die Achmea altijd heeft willen hebben vanuit die coöperatieve roots — dan is het, en zeker ook de impact die we willen hebben op een duurzame samenleving, ontzettend belangrijk voor Achmea en dus ook voor Achmea Investment Management. Dat zit eigenlijk in ons DNA. En daarmee willen wij ook op een hele verantwoordelijke manier zowel onze eigen bedrijfsvoering doen, maar zeker ook onze klanten helpen om dat op een zo verantwoord mogelijke manier te doen. En daarin zijn we voor een deel zeker normatief. We hanteren minimale standaarden. Maar ons motto is in ieder geval dat iedere klant, ieder pensioenfonds, iedere institutionele belegger, recht heeft op zijn eigen duurzaamheidsbeleid. En daarbij helpen en assisteren wij hen.
Jeroen: Jullie komen op allerlei plekken naar buiten de afgelopen jaren — en al veel langer — als een partij die dat heel erg belangrijk vindt. Als je bijvoorbeeld sustainability pakt, dan vraag ik me af: in de huidige — ik denk niet overdreven — maar in de huidige geopolitieke orkaan waarin we beland zijn, Rusland aan de ene kant, alles wat vanuit Amerika komt, nog veel heftiger lijkt het — op dit gebied in ieder geval — verandert dat voor jullie ook iets op het gebied van sustainability? Of zeg je: maakt mij niet uit wat er om ons heen gebeurt, wij houden onze rug recht, we gaan gewoon zo door?
Maureen: Je moet natuurlijk altijd kijken wat er gebeurt in de samenleving. Je moet altijd kijken wat er gebeurt bij de stakeholders. En als wij op dit moment om ons heen kijken, zien wij totaal geen aanleiding om dat aan te passen. We zien dat onze klanten een langetermijnvisie en een langetermijnbeleid hebben. En daarin is duurzaamheid verankerd. En we zien ook dat onze klanten dat op een hele verstandige manier doen, door het niet alleen over één as te bekijken, maar altijd in combinatie met het financiële rendement, dat je als pensioenfondsbestuurder óók de verantwoordelijkheid hebt om te realiseren voor je klanten. Dus in die combinatie zien wij totaal geen noodzaak om dat aan te passen.
Jeroen: Want je ziet nu wel partijen die bijvoorbeeld zeggen: nou, we wilden voorheen eigenlijk helemaal uit de ventie, of zijn er zelfs helemaal uit gegaan, en gaan er nu weer in, of we gaan juist extra ruimte daarvoor creëren. Zitten jullie er ook zo in?
Maureen: Dat bespreken wij op dit moment met al onze klanten. Hoe dat past binnen de kaders die zij eerder hebben opgezet. En als het daar niet binnen past, of dat dan een aanleiding is om opnieuw naar die kaders te kijken. Dat is een heel actuele discussie die we met veel klanten voeren. Wat natuurlijk ook een boel dilemma’s op tafel legt, waarbij wij ook onze rol als adviseur natuurlijk volledig invulling geven.
Voice-over: Dit is Leaders in Finance met Jeroen Broekema.
Jeroen: Waar ik zo nieuwsgierig naar ben – ik weet niet of je er iets over kunt zeggen – maar je ziet best wel veel partijen, mijn woorden, die eigenlijk niet zo veel veranderen in hun beleid, in wat ze daadwerkelijk doen, maar naar buiten toe wel wat voorzichtiger zijn geworden. Je hebt hele grote vermogensbeheerders in de wereld die misschien op de achtergrond niet eens zoveel veranderen, maar naar buiten toe het echt nog maar heel beperkt hebben over diversiteitsbeleid, sustainability, of you name it. Kun je je voorstellen dat partijen dat doen? Dat ze wat voorzichtiger zijn geworden in hun uitingen?
Maureen: Dat is natuurlijk voor mij heel makkelijk om te zeggen, omdat ik in een Nederlandse context zit. En ik begrijp het eigenlijk niet. Want ik denk: dit zijn de keuzes die die partijen gemaakt hebben voor de lange termijn, daar hebben ze goed over nagedacht. En dan, doordat er opeens een andere wind waait, dan gelijk je beleid aanpassen? Dat vind ik best lastig.
En ik denk dat het allerbelangrijkste daarin is – waar mijn grootste zorg zit, laat ik het zo zeggen – is dat het feit dat ze het misschien nog wel doen, maar er niet mee te koop lopen of dat ze er wat minder vocaal over zijn… Dat snap ik nog. Maar mijn zorg zit erin dat het er uiteindelijk toe zal leiden dat er ook minder geïnvesteerd gaat worden. Dat het minder belangrijk wordt. Dat er minder resources op gezet worden. Dat er minder onderzoek naar wordt gedaan. En daar maak ik mij ernstig zorgen over. Want dat heeft wel degelijk impact, ook op de langere termijn.
Jeroen: Ja, ik kan me dat helemaal voorstellen. Ik spreek off the record best veel mensen die inderdaad zeggen: we veranderen niks hoor, maar naar buiten houden we ons even stil. Even kijken hoe lang het duurt voordat deze wind gaat liggen. We nemen dit op op 7 april is het vandaag, en de afgelopen dagen een enorme beweging op die beurzen. Kijk, jij werkt met lange termijnbeleggers, zoals je zelf al zei. Zeg je dan: nou ja, ach, ik zal er geen minuut slechter door slapen, want het veert wel weer op? Of zeg je: nou, dit is wél zorgwekkend, ook voor een lange termijnbelegger?
Maureen: Dit soort bewegingen op de beurs zie je natuurlijk niet dagelijks. Dus daar moet je altijd heel goed op letten. Wat betekent dit? Wat betekent dit alleen al voor de liquiditeit die er in de markt is? Bij onze klanten zien we dat ze op dit moment geen transacties doen of dat het leidt tot aanpassingen in de portefeuille, juist doordat ze lange termijnbeleggers zijn. Maar je moet natuurlijk wel heel goed in de gaten houden wat er gebeurt in de markt.
Jeroen: Wat kun je dan als lange termijnbelegger? Kun je er niet zoveel mee? Is dat naïef van mij?
Maureen: Kijk, als jij bijvoorbeeld als fonds richting Wtp aan het bewegen bent, kan dit best wel iets betekenen. Als jij moet gaan invaren op…
Jeroen: Op dat moment wil je natuurlijk niet dat iedereen inlogt op z’n ding en ziet: wauw, mijn pensioenpot is nu al een kwart ervan af in een week tijd.
Maureen: Dat zou daar impact op kunnen hebben. Daar zal een bestuurder zeker naar kijken.
Jeroen: Dat is interessant, want dat gaat inderdaad over een momentopname. Eigenlijk heeft dat ook veel met communicatie te maken, met je achterban. Dat denk ik. Maar puur het rendement, ben je daar ook bezorgd over? Want je zou kunnen, als je de lijn van denken een beetje volgt uit de krant en de media, en zegt: we gaan misschien wel in een recessie komen, we gaan weer deglobaliseren, etcetera. Uiteindelijk zou het wel eens kunnen betekenen dat de rendementen flink onder druk komen te staan de komende jaren, misschien wel langer.
Maureen: Ja, dat kan. Met beleggen is dat all in the game. Maar als je dertig jaar in het vak zit, heb je dat soort cycli al wel wat vaker doorlopen. En ik lig er niet wakker van, maar het vraagt wel aandacht en het vraagt alertheid.
Jeroen: Ja. Volg je het zelf ook, constant?
Maureen: Ja, dit volgen we wel, zeker.
Jeroen: Je zegt: ik heb het niet heel vaak meegemaakt. De andere momenten waren natuurlijk de financiële crisis, dat was een hele grote. 9/11 neem ik aan, dotcomcrisis. Welke mis ik nog meer? Wat waren momenten in jouw beleggingscarrière waarvan je zegt: nou, dat vond ik wel echt spannend — was dit sowieso één?
Maureen: Nou, je had covid natuurlijk ook. Ja, dat was ook… We hebben natuurlijk ook de LDI-crisis gehad. Dat zijn toch wel momenten die spannend zijn.
Jeroen: En heb jij er dan wat aan dat je die dingen, die cycli om het maar zo te noemen, al wel eens doorlopen hebt? Heb je daar nu wat aan?
Maureen: Het is natuurlijk belangrijk dat je nooit in paniek raakt en dat je je niet van slag laat maken. Maar dat je wel goed op de bal blijft zitten, dat je je goed laat informeren. En dat je ook wel weet waar de risico’s zijn en waar je dan op moet letten. En ik denk dat bijvoorbeeld iets als de LDI-crisis — daar hebben we natuurlijk heel goed geleerd over het belang van liquiditeit.
Jeroen: Ja, en dat betekent dus nu concreet — doe je daar nu iets mee?
Maureen: Dat monitoren wij. Ons systeem staat zo ingericht dat je er meer bovenop zit dan vroeger. We hebben een monitoringscommissie en die monitort dit absoluut op dit moment. Dat zijn een aantal van die triggers die je dan ziet, en dan komt dat comité bij elkaar en dan monitoren ze dat. En dat koppelen ze dan ook heel netjes aan ons als directie terug.
Jeroen: Ik ben zo nieuwsgierig naar de sfeer op jouw afdeling. Is er nu ook inderdaad op dit moment meer spanning op de afdeling? Heeft iedereen het erover? Is het echt wel een andere sfeer dan normaal?
Maureen: Iedereen heeft het er absoluut over. Ja, zeker.
Jeroen: Je merkt echt dat er een hele andere sfeer is?
Maureen: Nou, geen andere sfeer, maar het is echt wel de talk of the day. Mensen hebben het hierover, en dit leeft. Ja, absoluut. Ook: hoe ga je de klanten erin meenemen? Ondanks dat ze langetermijnbeleggers zijn, wil je ze natuurlijk wel duiding geven bij wat er gebeurt. We hebben natuurlijk ook economische scenario’s — nou, daar kijken we ook continu naar.
Jeroen: Ja, het lijkt me ergens professioneel misschien wel spannend en interessant. Even privé lijkt het me verschrikkelijk wat er allemaal gebeurt in de wereld, wat mij betreft. Maar professioneel wel boeiend ook. Toch? Als eindverantwoordelijke van de investmentclub is dit wel het moment dat je opeens miljarden ziet weglopen — lijkt me best eng. Ook al weet je dat dit vaker kan gebeuren, ook al weet je dat het waarschijnlijk een cyclus is, maar toch.
Maureen: Zeker, absoluut.
Jeroen: Hoe is het om eindverantwoordelijk te zijn voor zoveel mensen en zoveel assets under management? Denk je er elke dag aan: dit is mijn verantwoordelijkheid? Of zeg je: nee, ik ben eigenlijk een nuchter persoon? Gewetensvraag.
Maureen: Nou, ik ben een nuchter persoon van nature en ik ben een teamspeler. Dus ik doe dit met mijn team, en we doen dit met elkaar. Dat is een hele mooie reis die we met elkaar aan het maken zijn. Het is ook een relatief nieuw team dat we hebben, want drie van de directieleden zijn relatief nieuw, samen met mij. En wij doen dit met elkaar. En ook in zo’n situatie als deze — dat doe je ook echt met elkaar. En die verantwoordelijkheid dragen we ook als directie met elkaar.
Jeroen: Zou je ons willen terugnemen naar je allereerste baan? Wat dat precies was, hoe je er terechtkwam en hoe dat ging? Even een hard turn, maar ik wil nu een beetje gaan draaien naar jou toe.
Maureen: De overeenkomst was dat ik ook zo’n headset op had.
Jeroen: Oh, vertel.
Maureen: Ik ben eigenlijk via het uitzendbureau Randstad bij Robeco begonnen, ooit in een zomerbaantje. En daar verkocht ik hypotheken en verzekeringen aan de telefoon. Dus een direct rider was dat. En we hadden een headset op, een telefoontje, een computer, en mensen bellen.
Jeroen: En wat zei je dan?
Maureen: Wij kregen vaak wel wat leads aangereikt van mensen die informatie opgevraagd hadden. En dan gingen we ze vertellen over de RoParco-hypotheek of de Rozeker-verzekering. Of de Robeco Direct-beleggingsrekening. Een beetje afhankelijk daarvan.
Jeroen: Was je heel commercieel aan de telefoon? Deed je het goed, verkopen?
Maureen: Het is de beste leerschool voor het commerciële vak, absoluut. Want je ziet iemand niet, je hoort alleen maar een stem. Het is heel moeilijk om te zien hoe iemand aan de andere kant van de lijn erbij zit. Dus je moet goed luisteren. Het was een fantastische leerschool.
Jeroen: Had je enig idee wat je ging verkopen voordat je begon? Of was het gewoon van: ga er maar heen, hier krijg je uitleg en go?
Maureen: Dit was wel… Ik was ook niet op zoek naar… Ik ging zeker geen hypotheken verkopen, verzekeringen verkopen. Zeker niet. Dit was gewoon via het uitzendbureau. Ik moest ergens overbruggen. Want ik zou beginnen met een traineeship, en dit was eigenlijk maar iets tijdelijks. En uiteindelijk ben ik 21 jaar bij Robeco gebleven.
Jeroen: Het is echt gekomen doordat je via Randstad daar zo’n baantje deed?
Maureen: Absoluut.
Jeroen: Bizar hoe het kan lopen. Was je wel van plan om in de financiële sector te gaan werken?
Maureen: Nee, helemaal niet.
Jeroen: Wat was je dan wel van plan?
Maureen: Ik zou meer in het marketingdomein gaan werken. Ik had een traineeship aangeboden gekregen bij BMW. Heel wat anders.
Jeroen: En hoe ging het dan op het moment dat je gevraagd werd om te blijven bij Robeco?
Maureen: Ik kreeg toen van mijn toenmalige leidinggevende een contract aangeboden, met het verzoek of ik wilde blijven. We hadden een ontzettend leuk team, met allemaal jonge mensen die een beetje in dezelfde fase zaten als ik. En een paar echte doorgewinterde experts erbij, die ons het vak ook echt leerden. Het was een hele leuke sfeer. Ik hoefde er niet zo heel lang over na te denken. Ik vond het heel leuk.
Jeroen: Je dacht: traineeship, laat maar zitten. Ik blijf gewoon hier werken. Je hebt op een gegeven moment eigenlijk niet veel getwijfeld?
Maureen: Nee, ik heb niet veel getwijfeld. Ik vond het echt heel erg leuk. Ik voelde me al vrij snel onderdeel van het team.
Jeroen: Dan zie je toch wel die teamspeler, wat je net zei. Je hebt meteen een mooi bewijs daarvan geleverd. En je bleef dus ook in dat hypotheekdomein in eerste instantie?
Maureen: Ik ben daar niet heel lang gebleven, maar ik ben daar wel begonnen. Dus met de formele baan. En van daaruit heb ik heel veel andere mooie dingen mogen doen bij Robeco.
Jeroen: Wat is het belangrijkste dat je geleerd hebt? Je zei: het is een hele goede… Ik weet niet precies hoe je het zei, ik parafraseer waarschijnlijk, maar een leerschool voor sales, voor commerciële activiteiten. Wat is je dan bijgebleven? Waar heb je misschien nu nog steeds wat aan?
Maureen: Wat ik er sowieso van geleerd heb, is dat je je altijd goed moet voorbereiden. Ook al heb je misschien niet zo heel veel informatie, bereid je wel altijd goed voor. Je weet van tevoren wat je graag wil bereiken. Dus een goede voorbereiding heb ik daar echt geleerd. En wat ik daar ook geleerd heb, is om door te vragen. Om te begrijpen. Om de vraag achter de vraag te begrijpen. Of de behoefte achter de behoefte te begrijpen. Dat heb ik daar al vrij vroeg geleerd.
Jeroen: Later is er natuurlijk best wel veel commotie gekomen over hoe financiële producten verkocht werden. Dat was natuurlijk een hele andere tijd. Kijk je daar ook zo op terug? Dat je denkt: hoe wij dat toen verkochten, dat is niet echt de methode die ik vandaag de dag nog zou gebruiken?
Maureen: Nee, wij deden dat… Dit waren niet hele harde salesproducten. We hadden een bepaalde soort hypotheek die vrij uniek was in Nederland, en waar klanten heel bewust naar op zoek waren. Dus we hadden daar ook goede protocollen voor, goede inventarisaties voor de klanten. Dus ik kijk daar niet op terug als een periode met een vervelende, agressieve verkoopstijl.
Jeroen: Uiteindelijk bleef je, zoals je zelf al zei, echt al een lange tijd bij Robeco. Wat maakte dat zo’n leuke werkgever voor jou?
Maureen: Robeco was echt een hele ondernemende club, waar heel veel jonge, slimme mensen werkten. En er was altijd reuring. We experimenteerden veel met nieuwe dingen. Veel kon ook in de organisatie. Het was ook wel een organisatie waar je je onderdeel van de familie voelde. Je kende bijna iedereen. En er was een hele goede sfeer. Maar het was wel een hele professionele organisatie, die de lat continu heel hoog legde. Dat kwam deels natuurlijk ook doordat er allemaal slimme mensen werkten. Zeker in die fase groeide het bedrijf ook heel sterk. En er kon veel. Daardoor kon je ook best heel veel nieuwe dingen doen en veel nieuwe dingen leren. Daar was ook veel ruimte voor.
Jeroen: Als je nu terugkijkt op die eerste fase – dat vind ik altijd boeiend – dat vraag ik mezelf ook weleens af, maar ook andere mensen. Ja, dan moet je nog zoveel leren. Dat lijkt mij. Dat denkt iedereen volgens mij die terugkijkt op zijn allereerste jaren van zijn loopbaan. Heb jij dingen waarvan je zegt: oh god, als ik daar nu aan terugdenk, dat zou ik echt nooit meer zo doen? Of: dat heb ik echt heel hard moeten leren? Of: daar ben ik op mijn plaat gegaan? Of – nou ja – eigenlijk was dat een veel te zware functie op die leeftijd? Ik zeg maar wat, ter suggestie, zodat jij kan nadenken. Maar heb je zoiets?
Maureen: Ja, niet dat ik een voorbeeld heb van: daar ben ik echt op mijn plaat gegaan. Maar ik heb natuurlijk wel hele domme dingen gedaan. Want als je dingen voor de eerste keer doet, dan…
Jeroen: Noem eens iets dat je echt hebt moeten leren. Of waar je echt niet goed in was?
Maureen: Ik denk mijn eerste leidinggevende rol. Dat is altijd een uitdaging. In mijn eerste leidinggevende rol werd ik hoofd van een team van vijf. Nou, daar heb ik best wel een paar dingen niet zo handig gedaan. Want je denkt dan: nou, ik ben jong, ik ga…
Jeroen: Maak eens concreet.
Maureen: Ja, dan moet ik echt heel diep terug. Ik weet nog wel dat er echt momenten waren dat ik naar huis ging en dacht: ik weet niet of dit nou zo handig was, Maureen. Ik weet niet of dat nou de manier was waarop je dit had moeten doen.
Jeroen: En als je kijkt naar al die verschillende functies, vanaf wanneer ging het echt over beleggen?
Maureen: Al vrij snel. Want het was sowieso een bijproduct van de hypotheken en de verzekeringen. En daarnaast ben ik vrij snel overgestapt naar een afdeling die volledig met beleggen bezig was. We zijn toen ook – ik geloof dat Robeco toen ook best wel gestopt is met het verzekeringsproduct – het hypothekenproduct is afgebouwd. Ja, ik ben eigenlijk vrij snel van retail naar B2B gegaan. Daar was het voornamelijk – hoofdzakelijk – beleggen.
Voice-over: Je luistert naar Leaders in Finance met Jeroen Broekema.
Jeroen: Als we even nog verder teruggaan naar jou, naar Maureen. We kunnen bij je studententijd beginnen, of helemaal vanaf het begin – dat je op aarde kwam. Kan je iets delen over hoe je bent opgegroeid, waar je vandaan komt, wat voor soort setting?
Maureen: Ja, ik ben enig kind. En ik kom uit een ondernemersgezin. Mijn vader had een eigen bedrijf in de Rotterdamse haven. En dat is ook wel een beetje kenmerkend voor hoe ik ben opgevoed.
Jeroen: Wat bedoel je daarmee?
Maureen: Beetje een Rotterdamse mentaliteit. En de zaak stond wel centraal in ons leven. Het ging veel om de zaak, om het werk van mijn vader.
Jeroen: Wat was het precies? Wat deed hij?
Maureen: Hij was expert in het laden en lossen van ijzererts in de Rotterdamse haven. En hij had een schade-expertisebureau.
Jeroen: Voor verzekeraars of zo? Of hoe moet ik dat zien?
Maureen: Ja, voor verzekeraars ook. Als er schade was aan ladingen.
Jeroen: Had hij dan een heel team, of werkte hij zelf?
Maureen: Ja, hij had een heel team. Hij had een bedrijf opgebouwd. Hij is ooit zelf begonnen. En hij heeft uiteindelijk dat bedrijf uitgebouwd en op een gegeven moment ook verkocht.
Jeroen: Ah. En heb je erin meegewerkt?
Maureen: Nee.
Jeroen: Maar je kreeg er wel heel veel thuis van mee?
Maureen: Ja, we kregen er heel veel thuis. Sowieso is de Rotterdamse haven een 24/7-bedrijf. Dus dat loopt altijd door. Er kwamen ook schepen ’s nachts binnen of in het weekend. Dus mijn vader ging veel naar de haven. In het weekend ging ik ook wel mee met mijn vader. En de zakenrelaties kwamen veel over, of wij gingen daar naartoe. Dus ik heb ook veel gereisd met mijn vader, en mijn moeder ook voor de zaak. Dat was echt een centraal thema in onze familie, in ons gezin.
Jeroen: Je ging niet meewerken, dus uiteindelijk had je ook niet het idee dat je dit ooit zou overnemen?
Maureen: Nee, helemaal niet. Ik vond het wat dat betreft ook niet interessant. Nee.
Jeroen: En je vader was daar heel veel mee bezig, en je moeder?
Maureen: Mijn moeder heeft in het begin nog wel gewerkt in de zaak, maar die is daarna gestopt en was er voor mij.
Jeroen: Het is echt de typische Rotterdamse mentaliteit. Dus gewoon hard werken, niet te veel kletsen of zo.
Maureen: Ik weet niet precies wat de Rotterdamse mentaliteit is. Zeker hard werken, dat heb ik met de paplepel ingekregen. En Fyenoord. Ik ging als klein meisje met mijn vader naar Fyenoord.
Jeroen: Mooi. En daar ga je nog steeds heen, of niet?
Maureen: Daar ga ik nog steeds heen.
Jeroen: Je hebt geen seizoenskaart of zo?
Maureen: Nee, niet meer.
Jeroen: Wat grappig. Wat mooi. En verder, wat waren nou typische dingen bij jullie thuis? Wat was nou misschien anders dan bij anderen?
Maureen: Mijn vader had ook echt een voorliefde voor zeilen. Die heeft hij ook echt wel op mij weten over te brengen. We hadden ook een zeilboot en we gingen de vakanties altijd zeilen. Ofwel in Nederland of naar Engeland, Frankrijk of België. Dat vond ik heel erg leuk. Want zeker toen ik een klein meisje was, iedere keer weer naar een nieuwe haven. Omdat ik geen broertjes of zussen had, moest ik daar mezelf gaan vermaken. En merkte ik dat ik best wel makkelijk contacten kon leggen. Maar dat ging je natuurlijk weer iedere keer opnieuw doen.
Jeroen: Ja, grappig. Het doet me ook wel denken aan een interview dat ik recent heb gedaan met Ronald Wuijster van APG. Die ook de hele wereld overging met het werk van zijn vader. Jij was in dit geval waarschijnlijk meer de hobby, maar met het werk van je vader kwamen jullie ook op verschillende plekken. In Noord-Rotterdam, de havenstukken. Eigenlijk internationale plekken.
Maureen: Internationaal, ja. Ik ben ook veel in Brazilië geweest, omdat daar veel ijzer vandaan komt. Dus dat.
Jeroen: Je hebt op vrij jonge leeftijd al heel veel van de wereld gezien.
Maureen: Ja, absoluut.
Jeroen: Betekent dat ook dat je daardoor een veel internationalere kijk hebt gekregen? Misschien een beetje een suggestieve vraag, maar kijk je daardoor anders naar Nederland, omdat je al veel van de wereld hebt gezien op jonge leeftijd?
Maureen: Ja, als je veel ziet, kun je dingen in Nederland beter in een bepaalde context plaatsen. Je leert je ook aan te passen. Want als je veel reist naar andere landen en culturen, moet je je aanpassen. En dat heb ik daar zeker van geleerd.
Jeroen: Heb je ook het gevoel gekregen dat ondernemerschap niks voor jou is, omdat je daar dag en nacht mee bezig bent?
Maureen: Nee, dat vond ik niet.
Jeroen: Of heb je ooit gedacht, ik ga zelf ondernemen?
Maureen: Nee, ik heb nooit echt gedacht dat ik zelf moest ondernemen. Maar het feit dat het werk doorliep, ook door mijn privéleven, vond ik nooit vervelend. Ik ervaar dat zelf niet als vervelend, zolang je af en toe die knop kunt uitzetten. Maar dat werk en privé door elkaar lopen, dat heb ik meegekregen. En dat heb ik zelf ook gedaan.
Jeroen: Verwachten je ouders veel van je?
Maureen: Nou, ik denk dat ik zelf meer van mezelf verwacht dan mijn ouders van mij verwachten.
Jeroen: Dat is interessant. Kun je dat nader verklaren?
Maureen: Ik denk dat mijn ouders alles hebben gedaan om ervoor te zorgen dat ik een goede opleiding had, een goede jeugd heb gehad, en me goed kon ontwikkelen als mens. Ik denk dat ik zelf vooral de lat heel hoog voor mezelf heb gelegd, omdat ik altijd beter wil worden en beter wil doen.
Jeroen: Waar komt die drive vandaan? Zit dat gewoon in je? Of is dat een psychologische vraag, maar heb je een idee waar dat vandaan komt?
Maureen: Ik denk dat ik een sterke drang tot onafhankelijkheid heb gehad. Misschien komt dat omdat ik enig kind ben, maar ik weet het niet precies. Maar dat is wel een belangrijk onderdeel van mijn drijfveer geweest. En ook wel het maximale uit mezelf willen halen en continu kijken of er nog meer in zit.
Jeroen: Dat kan natuurlijk ook leiden tot… dit is overigens extreem herkenbaar. Van de 377 mensen die ik heb geïnterviewd, komt het altijd wel ergens in een andere vorm voor. Maar dat kan ook leiden tot het te veel van jezelf verwachten. Dat je jezelf zo ver pusht dat je het niet meer aankunt. Heb je dat nooit meegemaakt?
Maureen: Ik eis veel van mezelf, maar ik heb ook veel zelfdiscipline. Dus ik weet ook wel wanneer ik moet stoppen.
Jeroen: Dus wanneer de grens bereikt is. Je komt er wel dichtbij, maar weet net op tijd af te buigen. Dat is mijn formulering, hoor. Ik ben benieuwd naar het moment dat je gaat studeren. Hoe kom je tot die keuze en waar ga je naartoe? Hoe gaat dat?
Maureen: Dat is bij mij een heel apart verhaal. Want ik ben ooit begonnen op het VWO. En op dat moment was ik ook veel aan het zeilen. Dat zeilen vond ik eigenlijk veel leuker dan het best doen op school. Ik ben toen best wel snel afgegleden en moest van het VWO naar de HAVO. Uiteindelijk moest ik ook naar de MAVO, en dat vonden mijn ouders natuurlijk niet zo leuk, want dat paste toch niet helemaal in het plaatje. Maar toen dachten mijn ouders: wat moeten we nou met haar? Want ze kan het wel. Toen hebben ze mij een jaar naar Amerika gestuurd, en ben ik een jaar highschool gaan doen. Dat was eigenlijk wel een game changer. En daar heb ik iemand ontmoet, de leraar Western Civilization, die doorhad dat ik meer kon. Hij heeft mij toen verleid om weer te gaan leren. Hij liet me inzien dat het interessant is om te leren en te studeren. Vanaf dat moment viel het kwartje. Ik ben teruggekomen en heb binnen drie jaar de MAO afgerond met achten en negens. Toen ben ik naar de HAVO gegaan.
Jeroen: Dat is een heel interessante verhaal. En dat vraagt wel een paar vervolgvragen. Allereerst, je zegt dat je ouders je naar Amerika stuurden. Accepteerde je dat meteen, of was dat een enorme strijd thuis? Overigens best een zet voor je ouders. Als enige kind heb je opeens niemand meer. Je was toen een jaar of, weet ik niet, zestien of zo. Gok maar wat.
Maureen: Ja, ik was zeventien. Zeventien?
Jeroen: Best wel een heftige keuze. Blijkbaar vonden ze dat er echt wat moest gebeuren. Accepteerde je het meteen?
Maureen: Ja, ik zei: dat gaan we doen. Ik vond het wel een leuk avontuur.
Jeroen: Moeder heeft je weggebracht?
Maureen: Ja, zeker. En ik, als positivo die ik ben, heb dat omarmd en ben het gaan doen. Ik zag de kansen en mogelijkheden en heb het omarmd.
Jeroen: Waar ging je heen?
Maureen: Oregon.
Jeroen: Oregon?
Maureen: Ja.
Jeroen: En dan Portland of een heel klein dorpje?
Maureen: Een heel klein dorpje, ja. Medford in het zuiden.
Jeroen: Hoe kwam je daar terecht? Je kwam daar met je ouders aan in een gastgezin of zo?
Maureen: Nee, ze hebben me naar Schiphol gebracht. Ze hebben me niet naar Amerika gebracht.
Jeroen: Ik dacht helemaal naar Oregon.
Maureen: Nee, niet naar Oregon.
Jeroen: Was je wel eens in Amerika geweest?
Maureen: Ja, ik was wel eens in Amerika geweest.
Jeroen: Dat scheelde al een beetje, maar dat lijkt me heel intens, toch? Al zeventien jaar. Had je heimwee of was je alleen maar blij?
Maureen: Ik had ook wel heimwee, zeker. Mijn eerste gastgezin was een familie die op een berg woonde. Die berg was alleen bereikbaar met een four-wheel drive. Dat was echt vreselijk. De vader van het gezin was manager bij de pizzahut en kwam iedere avond met de overgebleven pizza’s thuis. Als ik daar een jaar had moeten blijven, had ik dat waarschijnlijk niet volgehouden. Uiteindelijk ben ik via een omweg naar een ander gezin gegaan waar ik de rest van het jaar ben gebleven. Dat was ontzettend leuk. Het was een samengesteld gezin, een groot gezin met zeven kinderen, en ik was het achtste kind. Het was supergezellig en heel leuk.
Jeroen: Heb je nog contact met hen of niet?
Maureen: Nee, ik heb geen contact meer.
Jeroen: Initieel wel, de eerste jaren?
Maureen: Ja, de eerste jaren wel.
Jeroen: Het is wel interessant om nog eens te kijken waar ze nu allemaal zijn.
Maureen: Ja, dat klopt.
Jeroen: En de andere vervolgvraag die ik snel zat op te pennen, is wat je daar uiteindelijk geleerd hebt. Want dat is echt wel een game changer geweest. Die hilarische naam, die leraar of lerares die Western Civilization gaf. Een hilarische naam qua soort studie, zeker tegenwoordig. Maar wat heb je nou geleerd? Want dit is echt een cruciaal moment geweest, zo te horen.
Maureen: Ja, dat is absoluut een cruciaal moment geweest. Tijdens de periode dat ik daar zat, was er ook een behoorlijke financiële crisis en een Black Monday. En dat speelde daar enorm. Daar heb ik toen met hem heel veel over gesproken. Het raakte hem heel erg in zijn pensioen. Ik weet nog dat dat enorm veel indruk op mij maakte. En dat ik me daar eigenlijk voor het eerst echt bewust van werd, wat het effect daarvan zou kunnen zijn. Uiteindelijk denk ik dat het lichtje dat toen weer is gaan branden, was om vooruit te kijken, om doelen te hebben, en om daar naartoe te werken. Ik denk dat dat daar geactiveerd is. Wat wil je nu met je leven? Wat wil je bereiken? Dat ik daar toen over na ben gaan denken en dacht, ja, ik wil wel wat bereiken in het leven. Ja, daar heb ik misschien toch ook wel een goede opleiding voor nodig.
Jeroen: Heeft die leraar ooit doorgehad wat hij, dus een hij begrijp ik, voor jou heeft betekend?
Maureen: Nee, nee. Ik heb later geprobeerd om, want dat was natuurlijk nog niet de tijd van social media, om via LinkedIn of zo even contact te houden. Ik heb later wel eens geprobeerd om hem op te zoeken, maar hij zat ook wel aan het einde van zijn carrière. Dus ik denk dat hij met pensioen is gegaan. En ik hoop dat er nog wat van zijn pensioen is overgebleven.
Jeroen: Ja, dat hoop ik ook. Maar in ieder geval heeft hij wijze lessen aan jou overgedragen.
Maureen: Zeker, ja. En het is heel bepalend geweest in mijn leven.
Jeroen: We hebben nu al wat cruciale momenten naar boven gehaald. Dit is er één, maar de andere was de Randstadplaatsing bij Robeco. We komen al iets meer in de sfeer van de vijf ongewone vragen. Die wil ik graag met je doornemen. De eerste is: heb je een iets wat ongewone hobby of iets bijzonders dat je in je vrije tijd doet en dat je nog wilt delen in de podcast?
Maureen: Nou ja, eerlijk gezegd niet. Ik vind het nog steeds heel erg leuk om te zeilen. Dat doe ik nog graag. Ik zit nog steeds heel graag op het water. Dat vind ik ook heel leuk om te doen. Maar verder heb ik niet echt hele bijzondere dingen.
Jeroen: Wat doe je om te ontspannen? Dus zeilen en wat nog meer?
Maureen: Zeilen, wandelen, skiën. Ja, dat zijn denk ik wel de belangrijkste dingen. En ’s avonds nog wel even voor het slapen gaan een rondje lopen rond de Reenwijkse Plassen.
Jeroen: Lopen of rennen?
Maureen: ja lopen.
Jeroen: Is er een bekend persoon die je bewondert of als inspiratie ziet?
Maureen: Sowieso heb ik enorm veel bewondering voor mensen die goed kunnen zingen. Want dat heb ik altijd al gewild en ik kan er zelf helemaal niks van. Dus daar heb ik bewondering voor iedereen die dat doet. En ik ben toevallig dit weekend nog in Londen naar een musical gegaan. En dat was The Book of Mormon. Er was een jonge dame en die zong daar fantastisch. Daar ben ik dan heel erg van onder de indruk. Ik denk, als je het zakelijk vraagt, waar ik dan wel wat dingen van tegenkom die ik echt bewonder, is Indra Nooyi, de voormalige CEO van PepsiCo.
Jeroen: Kun je iets noemen uit je hoofd wat je dan aanspreekt aan haar?
Maureen: Dat is denk ik wel een leider die veel veranderingen heeft doorgevoerd in het bedrijf. En daar echt een sterke focus op duurzaamheid heeft gehad, enerzijds, en ook sociale verantwoordelijkheid. En ik heb met name op het vlak van ethisch leiderschap veel bewondering voor haar. Ze denkt echt na over de lange termijn impact van de strategische keuzes die je als bedrijf maakt. En dat bewonder ik wel.
Jeroen: En ben je dan iemand die daarover gaat lezen of kijk je juist YouTube-filmpjes?
Maureen: Ja, dan ga ik erover lezen en dingen opzoeken. Kijk, wat kan ik daar dan van leren?
Jeroen: Volgende ongewone vraag. De dag is gekomen dat je 200 miljoen krijgt overgemaakt, zakelijk of privé. Het is aan jou. Wat zou je met dat geld doen? Je moet het snel uitgeven trouwens.
Maureen: Ik zou kijken of ik een impactbelegger zou kunnen kopen. Een vermogensbeheerder die zich volledig richt op impactbeleggen. Ik geloof heel erg dat dat een vorm van beleggen is waar veel pensioenfondsen naar op zoek zijn. Waarbij je de combinatie kunt maken van enerzijds financieel rendement, maar ook maatschappelijke impact, en daarmee echt het verschil kunt maken. En dat vind ik het mooie aan impactbeleggen in vergelijking met wat meer duurzaam beleggen. Met impactbeleggen moet iedere euro die je belegt echt een verschil maken. En ik denk dat het heel goed zou zijn voor Nederland als we daar een grote partij voor kunnen opzetten waar Nederlandse pensioenfondsen profijt van kunnen hebben. Wat ook een toekomstbestendig ecosysteem zou neerzetten op het gebied van niet alleen financiële resultaten, maar ook maatschappelijke impact en daarmee ook de verbinding met de Nederlandse pensioendeelnemers. Dat zou voor mij echt wel iets zijn. Wij zijn dat zelf nu als platform aan het neerzetten, maar als ik 200 miljoen zou hebben, zou ik kijken hoe ik die groei zou kunnen versnellen.
Jeroen: En privé, als het ook nog een stuk privé zou zijn of helemaal, zou je daar ook nog iets mee doen? Ik dacht zelf met al dat zeilen dat je wel een hele grote zeilboot zou kopen, maar misschien is dat een rare gedachte.
Maureen: Ik heb al een klein zeilbootje voor de deur liggen, en wat ik juist aan zeilen leuk vind, is dat je heerlijk alleen op het water kunt zijn en het kunt pakken wanneer ik wil, zonder afhankelijk te zijn van iemand, alleen van de wind. Ik heb niet iets wat ik heel graag zou willen hebben of waar een hele grote wens van mij zit. Ik ben een vrij tevreden mens, als ik heel eerlijk ben.
Jeroen: Dat is hartstikke mooi. Ik wou dat iedereen zo tevreden was. Als je kijkt naar je leven tot nu toe, wat is het engste moment geweest?
Maureen: Het engste moment was toen mijn vader een hersenbloeding kreeg. Mijn dochter was toen anderhalf, dus dat was in 2001, denk ik. Dat heeft ontzettend veel impact gehad.
Jeroen: Hoe oud was hij toen ongeveer, om een beetje gevoel erbij te krijgen?
Maureen: Ik denk dat mijn vader toen 55 was.
Jeroen: Heel jong dus.
Maureen: Ja, hij was nog jong, ja. Ik was op weg naar mijn ouders en mijn moeder belde me. Ik was met de kinderen. Mijn moeder zei: “Je vader voelt zich niet zo lekker, keer maar om en ga maar terug naar huis.” Dat was misschien een beetje te veel voor hem. Iets in mij zei toen: “Kom toch even langs, kom toch even kijken. Drink ik een kopje koffie en dan ga ik daarna naar huis.” Toen ik daar kwam, lag hij daar en iets in mij zei dat het niet goed was. Toen heb ik mijn man gebeld. Die was toen in opleiding voor chirurgie in Utrecht. Hij zei: “Leg je vader maar plat op de achterbank met een klein kussentje en kom maar gelijk hier naartoe, naar Utrecht.” Hij woonde in België, dus toen dacht ik: als hij dat zegt, dan doe ik dat. Ik legde mijn vader achterin de auto, liet de kinderen bij mijn moeder en reed met mijn vader naar Utrecht. Daar bleek dat hij een zware hersenbloeding had gehad. Hij is uiteindelijk ook geopereerd en had nog best wel veel complicaties.
Jeroen: Maar is hij wel goed uitgekomen dan?
Maureen: Ja, hij is er goed uitgekomen en hij is er ook nog.
Jeroen: Dat is een bizar verhaal. Dat het zo goed is afgelopen, is wel een wonder. Had hij het bedrijf al verkocht?
Maureen: Ja, hij had het bedrijf al verkocht.
Jeroen: Wat een verhaal. Ik kan me voorstellen dat het doodeng was. Achteraf zou je wellicht kunnen zeggen dat die call van je man wel een hele goeie is geweest.
Maureen: Dat is een hele goeie. Dat heeft zijn leven gered. Ja.
Voice-over: Leaders in Finance met Jeroen Broekema.
Jeroen: Laatste ongewone vraag. Als je één beslissing uit het verleden zou willen terugdraaien, welke zou dat zijn?
Maureen: Geen één. Want als ik dat zou doen, dan zou ik ook mezelf de kans ontnemen om ervan te leren. Dus ik heb nergens spijt van. Ik kijk ook nooit terug op dingen. Ik probeer er wel van te leren.
Jeroen: Dat is in ieder geval een heel duidelijk antwoord. Hebben wij, Leaders in Finance, ook altijd een teaser en een pleaser? In de pleasers heb je een bepaald boek of film of iets dergelijks die je met ons wilt delen. En in de teasers gaat het meer over de zakelijke aspecten van je leven. En daar hebben we opgeschreven, en je hebt het zelf al een beetje aangehaald eerder, maar we hebben opgeschreven dat alleen de echt grote vermogensbeheerders zullen gaan overleven, ook voor de Nederlandse situatie. En groot betekent echt groot. Ben je het er mee eens?
Maureen: Nee, mits je in een niche zit. En mits je gespecialiseerd bent in iets en dat gewoon heel erg goed doet.
Jeroen: En wat zou zo’n niche kunnen zijn waar je wel kunt overleven? Want we zijn het met elkaar eens dat als je het overal wilt doen, je gewoon heel groot moet zijn.
Maureen: Je moet absoluut heel groot zijn, want dan ben je continu in een red race aan het concurreren. Kijk, wij hebben ervoor gekozen om in de niche van fiduciair management en duurzaam impact beleggen te spelen. En dat is waar wij vinden dat we geloofwaardig zijn.
Jeroen: Wordt dat laatste niet ook mainstream uiteindelijk? Ja, nu misschien met een enorme hiccup. Of misschien wel een blijvende hiccup. Maar wordt dat niet ook mainstream? Kijk, fiduciair kan ik me wel voorstellen dat het echt een niche blijft, omdat het zo specifiek is, ook zo specifiek voor Nederland. Deels, deels niet misschien.
Maureen: Uiteindelijk zie je natuurlijk dat als er een thema is dat heel actueel is en waar meerdere partijen op inspringen, het hard groeit en het dan mainstream kan worden. Maar daar zijn we nog lang niet. En bovendien hebben we nog zoveel uitdagingen. Als het alleen al op klimaat en biodiversiteit aankomt en ook als je kijkt naar het sociale gebied, wat daar nog voor uitdagingen zijn. Ik zou het fijn vinden als het snel mainstream zou zijn, maar ik denk dat het toch nog wel wat jaren zal duren.
Jeroen: Aan de positieve kant, heb je een bepaald boek of film die je zou willen delen? We vragen elke gast altijd om een boek of film.
Maureen: Ja, ik zou dan graag voor een film kiezen. Dat is de film Dead Poets Society uit de jaren ’90. Robin Williams speelt daar een leraar. Het mooie van die film is dat hij de jongens die hij lesgeeft probeert te beïnvloeden om hun passie te volgen en hun eigen identiteit te verkennen. Wie ben ik nou? En hij is daar ook succesvol in. Aan de andere kant heeft het ook een heel triest element, omdat het systeem, het schoolsysteem, ervoor zorgt dat hem dat afgenomen wordt en door een tragisch ongeval in de film. Wat daaruit ook bleek, is dat de mensen om hem heen niet voor hem durfden op te komen voor alles wat hij deed voor die leerlingen. Je ziet heel duidelijk de druk van het systeem waar hij de dupe van was en dat mensen zich niet durfden uit te spreken. Dat heeft wel parallellen, denk ik, met de tijd waarin wij nu leven. Je ziet dat mensen zich niet meer echt durven uit te spreken over wat ze werkelijk vinden, omdat ze bang zijn voor commentaar, dat het niet goed is, of dat het niet geaccepteerd wordt. Dat leeft dus nog steeds. Het is een heel actueel thema, eigenlijk de druk van de systemen waarin we zitten, die ervoor zorgen dat mensen niet zeggen wat ze eigenlijk vinden.
Jeroen: Mooi hoe je het verwoordt. En als je het op jezelf toepast, ben jij iemand die dat wel heel makkelijk doet?
Maureen: Ik probeer dat te doen en ik probeer daar wel heel bewust van te zijn, om me uit te spreken. En om ook te luisteren naar dat stemmetje dat je van binnen hoort. Niks is zo makkelijk als dat weg te drukken.
Jeroen: En dat stemmetje, bedoel je dan dat je ergens voelt dat het niet goed is, maar…
Maureen: Ja, precies dat.
Jeroen: Heb je daar toevallig een voorbeeld van?
Maureen: Voor mij is het in het maken van keuzes, of het nu gaat om een carrièrestap of een besluit in je werk. Ik merk dat naarmate ik ouder word, dat dat stemmetje steeds vaker een hele wijze raadgever voor mij is. En dat ik daar gewoon echt naar moet luisteren.
Jeroen: Dus je kan er beter naar luisteren dan toen je jong was?
Maureen: Ja, absoluut.
Jeroen: En dat gaat dan over beslissingen over je werk, of meer over wat je wilt gaan doen?
Maureen: Ja, dat kan. Maar het kan ook zijn dat je bijvoorbeeld aan tafel voelt: hé, hier gebeurt iets, wat is dit? En dat je dat toch bespreekbaar maakt. Het kan zijn dat je het gevoel hebt dat er niet geluisterd wordt naar iets wat iemand zegt, en dat we er heel makkelijk overheen gaan. Dan ga je toch weer even terug naar het moment: hé jongens, hebben we dit nou goed gehoord? Klopt dit nou? Voel jij je nu gehoord? Die toetsvraag ook stellen. Dat is niet altijd makkelijk. We zitten allemaal in de rat race, we hebben het allemaal druk. Het is dan zo’n klein signaaltje: hé, hier gebeurt iets. En daar dan toch even gehoor aan geven.
Jeroen: En wat is de reden dat je dat nu beter kunt dan vroeger?
Maureen: Nou, ik denk dat ik er gewoon op durf te vertrouwen. Enerzijds durf ik te vertrouwen op het stemmetje, maar anderzijds voel ik ook dat ik vrij ben om me uit te spreken. En dat wil ik me niet laten beperken door de omgeving, ook al is het soms niet altijd even populair.
Jeroen: Toch, dit allemaal naar aanleiding van de film. Dus ik heb het zitten meeschrijven. We zullen het in de show notes zetten. Kijken of je het nog ergens makkelijk online kunt zien. Ik weet het niet. Je zult hem wel eens eerder geadviseerd hebben aan iemand. Dus misschien staat hij wel gewoon op Netflix. Ik weet het niet. Laatste twee vragen vanuit mijn kant, zo tegen het einde van de podcast. We hebben alle gasten die we ooit hebben gehad gevraagd: heb je tips voor starters op de arbeidsmarkt? Heb jij een of meerdere tips voor mensen die misschien nu wel bij Algemeen Investment Management beginnen, of elders in de financiële sector, of misschien breder in het leven? Heb je bepaalde tips voor ze?
Maureen: Jazeker. Spreek je uit. Laat weten aan je omgeving als je iets wilt. Laat weten als je een bepaalde ambitie hebt. Laat weten als je jezelf wilt verbreden of een project aan wilt nemen. Ik merk dat, en misschien heeft dat ook wel te maken met een beetje de angst dat mensen zich daar misschien te veel mee profileren, of wat dan ook. Als je het niet zegt, dan weet je omgeving het ook niet. Ik heb het wel eens gezien, ook in mijn omgeving, dat mensen een bepaalde ambitie of interesse hadden, maar dat niet kenbaar hebben gemaakt. En dan zijn ze of weggegaan, of teleurgesteld. Ik denk dat als we het misschien gezegd hadden, de omgeving er ook iets mee had kunnen doen.
Jeroen: Speak up.
Maureen: Speak up.
Jeroen: Wat je vaak hoort, is dat CEO’s ook zeggen dat de zaken rondom passie volgen en vergelijkbare dingen die jij nu zegt, denk ik, heel wijs zijn. Soms hoor je ook wel mensen zeggen dat je gewoon wat langere tijd met één ding bezig moet zijn. Die 10.000-urenregel, die klopt toch eigenlijk wel. Mensen moeten ook gewoon even doorzetten. Soms herken je dat ook in deze generatie. Of is dat typisch iets wat elke generatie weer zegt over de volgende?
Maureen: Ja, ik noem dat altijd het rugzakje. Vul nou je rugzakje goed. Ga inderdaad niet te snel iets anders doen, maar vul het vooral goed met ervaringen. En dan kun je met een goed gevuld rugzakje weer naar de volgende stap toe. Want uiteindelijk, al die ervaringen die je opbouwt, komen bij elkaar en vertalen zich uiteindelijk tot wie jij als professional geworden bent. En je ziet wel eens mensen te snel bewegen met een nagenoeg leeg rugzakje. Dan komen ze ergens aan en blijkt dat ze eigenlijk niet zo heel veel hebben opgebouwd qua kennis en ervaring. Dus dat noem ik het rugzakje vullen.
Jeroen: Het rugzakje. Het andere soort rugzakje dan wat ze soms zeggen over kinderen. Hij of zij heeft een rugzakje, maar dit is het vullen van het rugzakje. Helder. En de laatste vraag die ik altijd stel: we hebben heel veel over jou te weten gekomen, zakelijk en privé. Maar is er nog iets waarvan je zegt: “Jeroen, het is jammer dat we daar niet over gehad hebben” of “Dat had je echt moeten opbrengen” of “Ik had het moeten opbrengen” of anderszins? Dat is mijn laatste vraag.
Maureen: Ik denk dat we een hartstikke leuk gesprek hebben gehad. En ik denk dat ik veel van mezelf verteld heb. Ik heb niet het idee dat er iets heel cruciaals is wat we nog moeten noemen.
Jeroen: Gelukkig, of niet? Maar in ieder geval, dat was het laatste. Maureen, ik wil je heel hartelijk bedanken, Maureen Schlejen, de CEO van Achmea Investment Management, voor de tijd die je hebt genomen om met mij en met Leaders in Finance in gesprek te gaan. Ik heb zometeen nog een bedankje voor je voor de tijd die je hebt genomen om dit allemaal te doen. Nogmaals heel fijn dat je hier naartoe wilde komen en dit gesprek wilde voeren. Ik ga je volgen in je loopbaan, waar die allemaal nog naartoe gaat. Dat zullen we vanzelf gaan zien. Voor nu, veel dank.
Maureen: Ja, jij ook bedankt voor het leuke gesprek.
Voice–over: Dit was Leaders in Finance. We hopen dat je deze aflevering met veel plezier hebt geluisterd. We stellen je feedback erg op prijs. Wat houdt je bezig en over wie wil je meer horen? Laat het ons weten via een review, op onze social media kanalen of gewoon direct via e-mail. We kunnen het erg waarderen als je dat doet. Tot slot danken we onze partners voor hun steun. Dat zijn Kayak, EY, Medirect en Roland Berger. Benieuwd wat we nog meer allemaal doen? Volg ons of kijk op leadersinfinance.nl. Tot de volgende Leaders in Finance en bedankt voor het luisteren.